هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش تمایزیافتگی، سبک های دلبستگی، هوش هیجانی و سبک های مقابله ای در رضایتمندی زناشویی با استفاده از روش تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد متاهل (زوجین) شهر تهران که حداقل یکی از آنها در سازمان های دولتی شاغل بوده و دست کم یک سال از زندگی مشترکشان می گذرد و در زمان تحقیق با هم زندگی می کردند، بود. حجم نمونه در این تحقیق 300 نفر بود. جهت انتخاب نمونه ابتدا از بین سازمان ها و ادارات دولتی سه سازمان به تصادف انتخاب شده و با مراجعه به آنها از هر سازمان 50 نفر از افراد متاهل که حداقل یکسال از زندگی مشترکشان می گذشت را به تصادف انتخاب و از آنها خواسته شد تا پرسشنامه ها را تکمیل کنند . به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شاخص رضایت زناشویی هادسون(با ضریب پایایی0.96)، پرسشنامه تجدید نظر شده تمایز یافتگی خود(dsi-r) (با ضریب پایایی0.72)، پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شیرینک(با ضریب پایایی0.73)، پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس (wocq) (با ضریب پایایی0.82) و مقیاس دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید(با ضریب پایایی0.75) به عنوان ابزارهای اندازه گیری استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که مدل مورد نظر به خوبی رضایت زناشویی را تبیین می کند. همچنین تاثیر مستقیم تمایز یافتگی و هوش هیجانی و تاثیر غیر مستقیم سبک دلبستگی تایید شد. سبک دلبستگی(با ضریب تاثیر 0.55) بیشترین تاثیر و سبک مقابله ای( با ضریب تاثیر 0.06) کمترین تاثیر را بر رضایت زناشویی داشتند . مدل ساختاری استاندارد رضایت زناشویی به شرح زیر استخراج گردید. هوش هیجانی0.17 - سبک مقابله ای0.06 + تمایزیافتگی-0.38 سبک دلبستگی 0.55 = رضایت زناشویی