فمینیسم گفتمانی است که نقش عناصر زبانی گفتمانی را بر هویت تعریف شده ی نابرابر زن و نگاه جنسیتی مردسالار، که اصطلاحی هم چون زنانگی را می آفریند، نشان می دهد. در آفرینش متن ادبی به عنوان برساخته ی زبان، هم چون متون دیگر، گفتمان حضور داشته و این حضور، نقشی موثر در تحکیم روابط سلطه ایفا می کند. متن ادبی می تواند، نقش نهادی را داشته باشد که در تداوم یا تغییر عدم توازن، اهمیتی بسزا دارد و بنابراین راهی برای بازتعریف هویت و زدودن نگاه جنسیتی از مفهوم زنانگی باشد. تحلیل گفتمان با توجه به رابطه ی دیالکتیک متن و گفتمان، تأثیرات اجتماعی گفتمان های غالب را نشان می دهد و به توصیف، تفسیر و تبیین آن می پردازد. در این پایان نامه با استفاده از تحلیل انتفادی گفتمان به مفاهیم هویت و زنانگی در تعامل گفتمان فمینیستی و گفتمان مردسالار خواهیم پرداخت. آثار بلقیس سلیمانی که مورد بررسی این پژوهش بوده اند با گرایشی ضمنی و البته نه کاملاً منطبق با فمینیسم اسلامی، هویت و زنانگی را در چارچوب ویژگی های فرهنگی، اعتقادی بازتعریف می کند. این بازتعریف بیشتر مبتنی بر تغییر در رفتار اجتماعی است تا تغییر بنیادی در ساختار اجتماع برای رفع تبعیض جنسیتی.