رای انتقال برماید در محیط های متخلخل یکی از موارد بسیار مهم در بررسی های خاکشناسی، انتقال جرم و مسائل مربوط به مهندسی آبیاری و زهکشی می باشد. در تحقیق حاضر فرآیند انتقال برماید در 4 ستون خاک (لوم رسی و لوم شنی دست خورده و دست نخورده) در مقیاس آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. روش های بکار گرفته شده نیز شامل روش حل عددی (hydrus) و نیز روش حل تحلیلی (cxtfit) بود. در هر دو حالت شرایط اولیه و مرزی حل معادلات با توجه به فیزیک حاکم بر پدیده، تعریف گردیده و در ادامه، نتایج حاصل از کاربرد دو مدل در بررسی انتقال برماید مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می داد که در حالت کلی دقت روش حل تحلیلی نسبت به روش حل عددی بسیار بالاتر می باشد. که این امر ناشی از وجود برخی تقریبات در روش حل عددی ارزیابی می شود. همچنین مقایسه نتایج در 4 نمونه مطالعه حاکم از آن است که هر دو روش بکار گرفته شده در خاک رس دست خورده دارای بیشترین دقت است. دلیل این امر را می توان در بهم خوردن موازنه ماکروپور و میکروپور خاک در اثر دست خوردگی (در راستای افزایش مجاری انتقال دهنده آب) در این خاک ها عنوان نمود. همچنین با توجه به غیرواکنشی بودن برماید و وجود ذرات باردار در سطوح ذرات رسی، چنین می نماید که دقت مدل در خاک لوم رسی بدین دلیل، بیشتر از خاک های لوم شنی می باشد. همچنین منحنی رخنه برای ستون خاک های لوم شنی و لوم رسی با استفاده از برنامه ریزی ژنتیک (gp) مدلسازی گردید. نتایج حاصل نشان دادند که پراکنش مقادیر خطا برای نمونه های خاک دست نخورده (لوم رسی و لوم شنی) نسبت به نمونه های خاک دست خورده کمتر می باشد و این پراکنش در خاک شن دست خورده به مراتب کمتر از سایر نمونه خاک هاست.