تحقیق حاضر در پی یافتن رابطه بین تمرکزمالکیت و جهت استراتژی تنوعگرایی در شرکتهای تولیدی عضو بورس اوراق بهادار ایران می باشد. یکی از مهمترین بحثهای مطرح در خصوصیسازی رفتار حاکمیت در اعمال روشها و نظارتهای لازم در خصوصیسازی میباشد. در این راستا میتوان تاثیر ساختار مالکیت، بالاخص تمرکز مالکیت را در نوع استراتژی را که شرکت در آینده در نظر گرفت مدنظر قرار داد. این موضوع علاوه بر اینکه ما را از آینده استراتژیک شرکت آگاه میسازد، میتواند معیار مناسبی برای تعیین عملکرد شرکت در آینده باشد. در این تحقیق سعی داریم تا که با استفاده از تحقیقات سالهای اخیر روشی مناسب برای تعیین جهت تنوعگرایی شرکتها در کشورمان مورد بررسی قرار دهیم و در نهایت روش مناسب را انتخاب نماییم. همچنین تاثیر تمرکز مالکیت را در حاکمیت شرکتی و تصمیمگیری مدیران مطرح نمودیم. تحقیق در بین شرکتهای عضو بورس اوراق بهادار ایران انجام گرفته است و تمامی جامعه آماری مورد بررسی قرار گرفتهاند. نتیجه این تحقیق نشان میدهد که تمرکز سهام در بین تعداد اندکی سهامدار رابطه بیشتری با استراتژی تنوعبخشی غیرمرتبط شرکتها دارد، واگذاری شرکتها از طریق مزایده و به صورت یکجا و یا در قالب بلوکهای بزرگ سهام میتواند راهکار مناسبتری برای ایجاد استراتژی تنوعبخشی غیرمرتبط شرکتهای دولتی باشد. ممکن است عوامل دیگری موثر بر رابطه تمرکز مالکیت و جهتگیری تنوعگرایی مطرح شود، اما در این تحقیق ما اثر سه عامل اساسی را مورد کنترل قرار دادیم تا مطمین گردیم که این عوامل بر تنوعگرایی شرکتها تاثیر ندارد. این عوامل عبارتند از اندازه شرکت، عمر شرکت و رشد شرکت. با کنترل این عوامل مشخص گردید که ارتباطی که بین میزان تمرکز مالکیت و جهتگیری تنوع گرایی وجود دارد ناشی از این عوامل نمی باشد.