هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و تحلیل رفتگی معلمان تربیت بدنی استان گیلان می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی معلمان تربیت بدنی استان گیلان (617نفر) تشکیل می دهند. نمونه آماری براساس جدول مورگان از سه قطب مرکزی، غرب، و شرق (287 نفر) استان گیلان انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از 3 پرسشنامه ی ویژگی های فردی، تحلیل رفتگی مسلش (1996) (25 سوال در 3 بعد) و پرسشنامه سرمایه اجتماعی خداداد (1389) (41 سوال در قالب 4 بعد) استفاده شد. در یک مطالعه راهنما از آلفای کرونباخ ثبات درونی پرسشنامه ها به ترتیب (84/0r=) و (85/0r=) به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات در آمار استنباطی از آزمون های کالموگروف- اسمیرنف برای آزمون نرمال بودن توزیع داده ها، فریدمن، ویلکاکسون، ضریب همبستگی اسپیرمن، u من ویتنی، و رگرسیون در سطح معنی-داری کمتر از 05/0 استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین ابعاد تحلیل رفتگی شغلی و همچنین بین ابعاد سرمایه اجتماعی در معلمان تربیت بدنی تفاوت معنی داری وجود دارد و اولویت در تحلیل رفتگی مربوط به کاهش بازده عملکرد و در سرمایه اجتماعی مربوط به شهروندی سازمانی بود. یافته-ها نشان داد که بین سرمایه اجتماعی با تحلیل رفتگی شغلی معلمان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد و با افزایش میزان سرمایه اجتماعی میزان تحلیل رفتگی شغلی این افراد کاهش می یابد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که ابعاد سرمایه اجتماعی قابلیت پیش بینی تحلیل رفتگی شغلی معلمان تربیت بدنی را دارا هستند و ابعاد متغیر مستقل یعنی سرمایه اجتماعی به میزان 36/0 میزان تحلیل رفتگی شغلی را پیش بینی می-کنند. همچنین ابعاد اعتماد بین فردی، اعتماد سازمانی و شهروندی سازمانی مهمترین ابعاد در پیش بینی تحلیل رفتگی شغلی معلمان تربیت بدنی استان گیلان به شمار می روند. در کل نتایج از این فرضیه حمایت می کند که سرمایه اجتماعی بر کاهش میزان تحلیل رفتگی معلمان تربیت بدنی تاثیر معنی داری دارد.