پژوهش حاضر به دنبال بررسی روابط نسلی در سینمای ایران در دهه 80 است. تحقیق در مورد روابط نسلی در ایران که با جوانی جمعیت روبرو است و شاهد حضور چندین نسل در عرصه های مختلف جامعه است مسأله مهمی محسوب می شود. در عین حال سینما به عنوان رسانه ای مهم و تأثیرگذار که در سال های اخیر بسیار مورد توجه جامعه شناسان قرار گرفته، عرصه مهمی برای بررسی مسائل اجتماعی است. در این پژوهش جامعه شناسی سینما از منظر فیلم های سینمایی به بررسی روابط نسلی پرداخته است. برای این منظور از میان فیلم های تولید شده در دهه 80 ده فیلم به عنوان نمونه انتخاب شدند. فیلم های نفس عمیق، جایی دیگر، بوتیک، شمعی در باد، رویای خیس، به نام پدر، سنتوری، تنها دوبار زندگی می کنیم، تهران سیم آخر و مرهم بر اساس روش تحلیل محتوای کیفی مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت پس از یادداشت برداری از کدها، 8 مفهوم ناامیدی و سرگردانی، نامکانی، فردیت، مهاجرت، لذت جویی، پرخاش نسلی، موضع فرادستی و در نهایت ذهنیت به دست آمد. سپس مقوله های فرعی بی معنایی، سبک زندگی و شکاف رفتاری و اعتقادی و در نهایت دو مقوله اصلی ابژه نسلی و شکاف نسلی از مفاهیم اولیه منتج شد. با توجه به مفاهیم و مقولات به دست آمده به نظر می رسد روابط میان نسل ها در فیلم های مورد بررسی، شکاف نسلی را به نمایش گذاشته و علاوه بر آن هویت مستقلی به نسل جوان بخشیده که آنان را از نسل های قبل متمایز می کند.