چکیده : مدیریت روستایی در ایران چند قرن سابقه دارد و دوران مختلفی را پشت سر گذاشته است که می توان آن را در یک تقسیم بندی کلی به چهار دوره تاریخی تقسیم کرد : قبل از انقلاب مشروطیت ، دوره مشروطیت تا اصلاحات ارضی ، پس از اصلاحات ارضی تا پیروزی انقلاب اسلامی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی . به طور کلی در دوره های قبل از انقلاب اسلامی تفکرات مدیریت روستایی متکی بر دیدگاه حاکمان و حکومت ها و اعمال قوانین از سوی آنها بود اما دوره بعد از انقلاب اسلامی مدیریت بر محور بینش روستاییان استوار گردید و اداره امور روستا توسط روستاییان از دهه قبل در چارچوب قانون به صورت سازمان یافته و فرا گیر شکل گرفت . مدیریت روستایی از ابعاد مختلفی تشکیل شده است که در مطالعه حاضر، مدیریت روستایی شامل شورای اسلامی روستا به عنوان نهاد تصمیم گیرنده و دهیار به عنوان حلقه اتصال مردم و دولت و البته بازوی اجرایی می باشد . عوامل متعددی بر نقش مدیران محلی تأثیر گذار است از جمله : عوامل اداری و سیاسی ، عوامل اقتصادی ، عوامل اجتماعی ، عوامل کالبدی و همچنین ویژگی های فردی مدیران روستا ( اعضاء شورای اسلامی روستا و دهیار ) . در تحقیق حاضر به مطالعه نقش ویژگی های فردی( مهارتی و اخلاقی) به عنوان عامل اثر گذار بر نقش مدیران محلی در توسعه روستایی پرداخته شده است . جامعه آماری در این تحقیق بخش مرکزی شهرستان ایلام و جامعه نمونه 355 خانوار می باشند . شاخص های مورد بررسی شامل 12 ویژگی مهارتی و 19 ویژگی اخلاقی می باشد . روش تحقیق توصیفی – تحلیلی می باشد و برای گردآوری داده ها و اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه ) استفاده گردیده است . داده ها و اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و در نهایت جهت تأیید و یا رد فرضیات تحقیق از آزمون کای اسکوار استفاده شده است . در این آزمون با توجه به عدد سطح معنا داری در جدول کای دو که از 05/0 کمتر می باشد فرضیات تحقیق مورد تأیید قرار می گیرند . واژگان کلیدی : دهیار، شورای اسلامی روستا ، مدیریت روستایی ، توسعه روستایی، بخش مرکزی شهرستان ایلام .