مهارت نوشتاری در آموزش یک امر ضروری محسوب می شود و یک فرد تحصیل کرده باید توانایی بر قراری ارتباط و انتقال نظراتش را به صورت نوشتاری داشته باشد (پاول & الدر،2003). تحقیق حاضر تلاشی بود تا تأثیر متفاوت تمرین خودازیابی و مهارت های تفکر نقادانه را بر مهارت نوشتاری زبان آموزان ایرانی بررسی کند .به منظور دستیابی به هدف تحقیق ،82 دانشجو از بین 120 دانشجو سطح متوسط دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز به وسیله یک آزمون آزمایشی pet انتخاب شدند و در دو گروه آزمایشی همگون شده به صورت تصادفی قرار گرفتند. آزمودنیها در هر گروه از یک آموزش متفاوت یعنی خودارزیابی یا مهارتهای تفکر نقادانه استفاده کردند وسپس آنها 10 پاراگراف را در طول 10 جلسه آموزشی در هر دو گروه آزمایشی نوشتند . در یک گروه پاراگراف ها توسط دانشجویان مورد خودازیابی قرار گرفت و در گروه دیگر دانشجویا ن پارگراف های خود را بر اساس سوالات تفکر نقادانه که خودشان طرح کرده بودند نوشتند. در هر جلسه، محقق مهارت نوشتاری آزمودنیها را براساس روش تصحیح کلی ازیابی می کرد و نقاط ضعف آنها را به صورت کتبی توضیح می داد. در انتهای دوره ی آموزش ،هر دو گروه در یک امتحان نهایی نوشتا ری شرکت کردند و محقق با استفاده از روش آماری(t-test)میانگین نمرات دو گروه را مورد مقایسه قرار داد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که در امتحان نوشتاری نهایی گروه آزمایشی که از مهارت های تفکر نقادانه استفاده می کرد در مقایسه با گروه دیگر که خودارزیابی را انجام می داد به طور چشمگیری بهتر عمل کرده بود. بنابراین یافته های تحقیق نشان داد که تمرین مهارت های تفکر نقادانه در مقایسه با تمرین خودارزیابی تأثیر قابل ملاحظه ی بهتری بر روی مهارت نوشتاری زبان آموزان داشته است.