حضور سازمان پیمان آتلانتیک شمالی درمنطقه خلیج فارس به عنوان یکی از بازیگران اصلی حوزه امنیت و تیعات امنیتی آن در شرایط حاضر امری مهم تلقی می شود. لذا سئوال اصلی، که این پژوهش درصدد پاسخ گویی به آن بر آمد این بود که با توجه به موقعیت ژئوپلتیک وژئواستراتژیک منطقه خلیج فارس، همکاری ناتوبا برخی کشورهای منطقه چه تبعات امنیتی برای این منطقه در پی خواهد داشت؟ در واقع حضورناتو در منطقه موجب دو نوع نگرش متفاوت گشته است.یکی نگرش کشورهای شورای همکاری خلیج فارس است که به عنوان منبع تامین کننده امنیت به این سازمان می نگرند و در زمینه های متفاوت همکاری نزدیکی با این سازمان دارند و دیگری نگرش کشور ایران است که نگاهی امنیتی به موضوع داشته و تحرکات اخیر ناتو را تهدیدی علیه خود تصور می نماید. لذا برداشت های اینچنینی از موضوعات سبب بی ثباتی بیشتر منطقه می گردد. به عبارت دیگرعدم درک الگوهای امنیتی تمام کشورهای منطقه، توسط بازیگران منطقه(سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، کشورهای همکاری کننده با این سازمان در منطقه و کشورهای معترض به این روند)دلیل ناکار آمدی سیاست های امنیتی در منطقه خلیج فارس فرض شد و راه حلی که بوزان دراین مورد در چارچوب مکتب کپنهاک پیشنهاد می نماید، درک وابستگی متقابل امنیتی میان کشورهای منطقه است.