ایجاد عمق بیهوشی مناسب، بیداری و ریکاوری سریع بیمار، همیشه از موضوعات موردعلاقه دست اندرکاران حرفه ی بیهوشی بوده است. بنابراین امروزه لازمه ی یک جراحی موفق، علاوه بر مهارت جراح، به بیهوشی مناسب بیمار نیز وابسته است. ایجاد عمق بیهوشی مطلوب با کنترل میزان اعمال داروهای بیهوشی مختلف برای سه هدف اصلی بیهوشی یعنی خواب آلودگی، بی دردی و شلی عضلات به طور جداگانه انجام می گیرد. اعمال میزان بیش از حد داروی بیهوشی سبب می شود به هوش آمدن بیمار دچار اختلال گردد و از سوی دیگر به کارگرفتن میزان داروی کمتر از حد لازم باعث می شود بیمار تحریک های دردآور ناشی از عمل جراحی را درک حسی نماید. استفاده از داروهای تزریقی این روزها بر داروهای استنشاقی ترجیح داده می شود. همچنین کنترل همزمان میزان داروهای مختلف برای کل فرآیند بیهوشی جزء دورنماهای آتی اتوماسیون بیهوشی است. در این پایان نامه مسأله کنترل داروهای بیهوشی در عمل جراحی مدنظر است، با این هدف که با استفاده از یک دیدگاه ترکیبی از کنترل کلاسیک و هوشمند، کنترل کننده ای مناسب طراحی شود تا بتوان با کمترین مقدار دارو عمق مطلوب بیهوشی را در بیمار ایجاد نمود. برای نیل به این مقصود ابتدا کنترل کننده کلاسیک مد لغزشی مورد بررسی قرار گرفته و سپس با استفاده از سطح لغزش بدست آمده از کنترل کننده کلاسیک مد لغزشی، کنترل کننده ای ترکیبی برای کنترل فرآیند اعمال داروی بیهوشی تزریقی پروپوفول طراحی شده است. کنترل کننده های هوشمند در مواجهه با عدم قطعیت ها و تغییرات فرآیند تحت کنترل، اغتشاشات و نویز میتوانند با دقت بالا به کنترل فرآیند بیهوشی بپردازند. کنترل کننده هوشمند مورد استفاده کنترل کننده شبکه عصبی مبتنی توابع شعاعی می باشد که سطح لغزش بعنوان ورودی آن در نظر گرفته می شود. در سیستم های فیزیولوژیکی و بیولوژیکی بیشتر از مدل چند قسمتی به منظور مدل سازی استفاده می شود. این مدل ها برای کاربرد در کنترل حلقه بسته سیستم های تزریق و تنظیم دارو نیز بسیار مناسب هستند. به همین علت از یک مدل سه قسمتی که پارامترهای آن به صورت کلینیکی و بالینی به دست آمده اند، به جای بیمار تحت عمل جراحی در شبیه سازی کامپیوتری استفاده کرده ایم