در این رساله روش تفسیری استاد شهید مطهری مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نویسنده به ویژگی های تفسیری استاد روی آورده و از مبانی، روش ها و گرایش های تفسیری وی سخن به میان آورده و در هر بخش ابتدا، مفاهیم مربوطه را تعریف کرده و سپس با استناد به آثار و سخنرانی های استاد، جایگاه آن ها را در روش تفسیری استاد مورد بررسی قرار داده و با ذکر یک یا چند مثال از آثار ایشان، دیدگاه خود را به اثبات رسانده است. در پایان به این نتیجه رسیده است که روش تفسیری استاد مطهری هرچند به عبارتی روش جامع است که در آن از همه ی ابزارها و مصادر فهم در جهت بهره برداری بیشتر از معارف قرآنی استفاده شده است، اما آن چه در نگاه استاد به تأسی از استادش علامه طباطبایی، اهمیت داشته است، روش تفسیر قرآن به قرآن بوده است، به طوری که ایشان تمام دریافت های دیگر روش های تفسیری را با ملاک و معیار این روش می سنجیده و مهر اعتبار بر آن ها می نهاده است و این نگرش بر پایه ی پیش فهم ها و پیش فرض های مفسر شکل گرفته است. از این رو، روش تفسیری ایشان، روش تفسیری قرآن به قرآن با رویکردهای گوناگون اجتماعی، سیاسی است.