در این پژوهش، شکستگی‎های گرانیت کاشمر، جهت پی بردن به نحوه تشکیل و توسعه آن‎ها مورد مطالعه قرار گرفته است. به منظور مطالعه دقیق تر شکستگی‎ها، منطقه ای به وسعت 145 کیلومتر مربع از توده مزبور به 8 ایستگاه تقسیم شد و در هر یک از این ایستگاه ها، دسته های شکستگی تفکیک و برای هر دسته پارامترهایی چون امتداد و شیب، ریک خطواره، فاصله عمودی، طول، مرفولوژی سطح شکستگی، پرشدگی مینرالی، انواع ساختارهای موجود در زون‎های تخریب گسل‎ها و دیگر ساختارها در صورت وجود بررسی شدند. بررسی های صورت گرفته، 4 دسته شکستگی سیستماتیک با جهت‎گیری و ویژگی‎های متفاوت را آشکار نمود که تمامی این دسته‎های شکستگی، ویژگی های گسل‎ها را نشان می دهند. شکستگی‎های با روند عمومی شمالی- جنوبی، شرقی- غربی و شمال غرب- جنوب شرق، علاوه بر شواهد گسلی نظیر خش‎لغزها و جابه جایی رگه‎ها، ساختار ویژه سطح درزه‎ها یعنی ساختار پر مانند را نیز در برخی نقاط نشان می‎دهند. این شواهد نشان می‎دهند که این شکستگی‎ها زمانی به صورت شکستگی‎های کششی بوده‎اند و بعدها به صورت گسل فعال شده اند. بررسی ساختارهای ایجاد شده در زون تخریب پایانه گسل‏ها و مناطق اتصالی بخش‎های گسلی، نشان می‎دهد که فعالیت مجدد این 4 دسته شکستگی، به فرم جابه جایی امتدادلغز می باشند. استرس دیرین با اندازه‎گیری 30 صفحه گسلی و خش‎لغزهای مربوط به آن‎ها و سپس با استفاده از روش‎های نوین تحلیل لغزش گسل، مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت دو جهت تنش در منطقه مورد مطالعه شناسایی شد. یکی باعث القای حرکت راستالغز راست‎گرد و دیگری که جوان‎تر از اولی است، پدید آورنده حرکت راستالغز چپ‎گرد می‎باشد. نحوه آرایش و سازوکار گسل‎های تشکیل شده در منطقه با الگوی شکستگی‎های برشی در یک سیستم کرنشی شکننده برشی ساده سازگاری خوبی نشان می‎دهند.