مدیریت زمان در حقیقت، مدیریت زندگی، مدیریت فردی و مدیریت برخود است. مدیریت زمان نشان می دهد که چگونه کار با سودمندتر و آگاهانه تر، نه سخت تر و زیاد تر انجام گیرد. از سویی دنیای متغیر امروز ایجاب می کند که سازمان ها برای بقاء و رشد به دنبال ابزار های نوین باشند. یکی از ابزارهایی که میتواند سازمان ها را در تامین این اهداف یاری دهد، مدیریت دانش است. سازمان ها باید در شرایطی به بقاء و حیات خود ادامه دهند که جهان با تغییرات سریع و عمده همراه است و دراین شریاط مدیریت دانش بعنوان یک منبع مهم در زمینه ایجاد مزیت رقابتی شمرده می شود. بنابراین در این تحقیق به بررسی تاثیر مدیریت زمان بر فرآیندهای مدیریت دانش بیمارستان های تامین اجتماعی شهر تهران به عنوان یکی از سازمان های حیاتی جامعه طی یک پژوهش کاربردی، پیمایشی و توصیفی پرداخته می شود. بدین منظور از میان تعداد 2657 پرستار این بیمارستان ها به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از رابطه نمونه گیری کوکران تعداد 340 نفر از آنها بطور تصادفی انتخاب شدند و پس از نمونه گیری مقدماتی و تایید روایی و پایایی پرسشنامه ها، اطلاعات در سطح کل نمونه توسط پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه های پژوهش با استفاده از برازش مدل های رگرسیونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و آزمون فرضیات پژوهش صورت گرفت. در نتیجه این آزمون ها نشان داده شد که تمامی مولفه های برنامه ریزی، کنترل، سازماندهی و رهبری از مدیریت زمان بطور معناداری بر فرایند مدیریت دانش تاثیرگذاری نموده و با آن در ارتباط می باشند. همچنین ارتباط میان مدیریت زمان و فرایند مدیریت دانش در این بیمارستان ها نیز معنادار بدست آمد. همچنین نتایج آزمون رتبه ای فریدمن نشان داد که که مولفه ی رهبری بیشترین تاثیر را بر روی مدیریت دانش داشته است و بعد از آن مولفه های برنامه ریزی، سازماندهی و کنترل اولویت های بعدی را به خود اختصاص می دهند.