چکیده هر شاعری برای زیبا بیان کردن و موثر واقع شدنِ معانی و مفاهیم ذهنی اش نیاز دارد با تصرّف شاعرانه در واقیعت های خارجی، تصاویری خیالی بر جامه ی عروس ذهنش بپوشاند. تشبیه و استعاره به عنوان دو زیرمجموع? علم بلاغت، از پرکاربردترین آرایه های ادبی مورد توجه شاعران است. فخرالدین عراقی یکی از شاعران و عارفان ادب فارسیِ سده ی هفتم هجری می باشد که شعرهایش رنگ و بوی عرفان دارد و این دو آرایه را به وفور در اشعارش به کار برده است. در این رساله پس از معرفی فخرالدین عراقی و ذکر کلیاتی در مورد تشبیه و استعاره، به تنظیم و طبقه بندی آن ها به صورت الفبایی پرداخته شده است. کلمات کلیدی: عراقی، بلاغت، تشبیه، استعاره .