در این تحقیق? ایمپلنت های بکارگرفته شده در تحقیقات قبلی? بر حسب قابلیت تولید حرارت در میدان مغناطیسی متناوب برای کاربرد حرارت درمانی تومورها مقایسه شده اند. به منظور تخریب سلول های سرطانی دمای آنها باید بالای c?5/42 باشد و مقدار افزایش دمای ایمپلنت وابسته به ضریب انتقال حرارت بافت تومور است که در بیشتر مطالعات نادیده گرفته می شود. به این ترتیب بافت زنده با استفاده از معادله bioheat مدل می شود و با معادلات الکترومغناطیسی و مدار های الکتریکی مربوطه کوپل می شود و در نتیجه مدل عددی سیستم به روش اجزاء محدود توسط نرم افزاز comsolپیاده سازی شده است.