این پژوهش با رویکردی تحلیلی به بررسی ترکیب انسان، حیوان در آثار هنر ایران باستان، می پردازد. هدف از پژوهش حاصل آن بوده که نقش موجودات ترکیبی انسان و حیوان در هنر ایران باستان بررسی شود و مولفه های وجودی آن در مولفه های نمادین و نشانه ای هنر ایران باستان بررسی و مورد تحلیل قرار گیرد و مفاهیم نمادین هر یک از این نقوش را که بعضاً در نوعی از نگرش های مذهبی و عقیدتی و هم چنین شرایط زمانی شکل گرفته است، برای ما روشن گردد. نتیجه حاصل آنکه که منشأ خلقت موجودات ترکیبی انسان، حیوان درهنر ایران باستان ، ترس و وحشت مردم از خطرات و زیان هایی بود که از جانب عناصر طبیعت، دشمنان و یا ارواح شرور آن ها را تهدید می کرد . با توجه به این که ترس ازاین خطرات و ارواح شرور به شدت در باورهای مردم و زندگی آنان تأثیر داشت، این موجودات علاوه بر اسطوره ها و داستان هایی درباره ایزدان و قهرمانان اساطیری، در مراسم مذهبی و تدفین مردگان نیز وجود داشتند و حتی مورد پرستش قرار می گرفتند. درعین حال آفرینش مجموع این جانوران نشانی از قدرت و فکر خلاق انسان آن دوران می باشد.