غنا آوازی است برخاسته از گلوی آدمی و موسیقی آواهایی است که با نواختن، دمیدن و کوبیدن در ادوات موسیقی ایجاد می شود. حکما عقیده دارند که موسیقی همان غناست که از الحان متعدد مرکب شده است. فقهای شیعه درباره غنا سه دیدگاه دارند: 1- حرمت 2- اباحه 3- تفصیل. فقهای اهل سنت مثل فقیهان ما همین سه دیدگاه را دارند، منتهی از فقهای اهل سنت آنهایی که غنا را حرام می دانند حرمتش را به خاطر محرمات بیرونی می دانند. در مجموع از بررسی آرای فقهای فریقین به این نتیجه می رسیم که ادله از توانایی دلالت بر حرمت مطلق غنا برخوردار نیست. بنابراین به اعتقاد ما، فقط غنای مطرب یعنی؛ محرک و مهیج قوای شهوانی حرام است.