چکیده این آزمایش به منظور بررسی مقایسه دانه زنیان ( carum copticum) و دانه گشنیز (coriandrum sativum) روی فاکتورهای عملکردی، بررسی وزن نسبی اجزای لاشه و متابولیت های خونی در جوجه های گوشتی راس 308 انجام گرفت. آزمایش به روش فاکتوریل (3×3) در قالب طرح کاملاً تصادفی با تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی در 9 تیمار، شامل دانه زنیان در سه سطح (صفر، 1درصد و 2درصد) و نیز دانه گشنیز در سه سطح (صفر، 1درصد و 2درصد) با 4 تکرار بمدت 6هفته انجام شد. در پایان دوره آزمایش تیمارهای حاوی سطوح 2درصد از هرکدام و یا مخلوط دانه های زنیان و گشنیز از عملکرد مطلوبی از خود نشان ندادند. و در مقابل سطوح 1درصد عملکرد خوبی نسبت به دیگر تیمارها نشان دادند (05/0>p). در رابطه با تجزیه و تحلیل نتایج بدست آمده از خصوصیات لاشه نیز سطوح 2درصد دانه زنیان و گشنیز بطور معنی داری منجر به کاهش میزان چربی محوطه بطنی، سطح 2درصد دانه زنیان سبب افزایش وزن سنگدان و نیز سطح 1درصد دانه گشنیز باعث کاهش طول ایلئوم گردیدند (05/0>p). در ارتباط با متابولیت های سرم خونی، سطح 1درصد دانه گشنیز بطور معنی داری اثر کاهشی روی گلوکز خون در پی داشت. در مقابل، سطح 2درصد دانه زنیان سبب کاهش کلسترول خون گردید. بعلاوه سطوح 2درصد دانه زنیان و گشنیز کاهش میزان کلسیم سرم را نشان دادند بطوریکه در سطح 2درصد دانه زنیان کاهش معنی داری در فسفر سرم مشاهده گردید (05/0>p).