سیاست تقسیم سود شرکت و عوامل موثر بر آن موضوعی است که از دیرباز کانون توجه سرمایه گذاران، مدیران، کارشناسان، استفاده کنندگان از صورتهای مالی و نظریه پردازان حیطه مالی و حسابداری بوده است؛ به این صورت که بسیاری از تئوری های مالی به تبیین و تشریح این موضوع پرداخته و تعداد زیادی از مطالعات تجربی با تمرکز بر این موضوع صورت پذیرفتهاند. اشاره به سیاست تقسیم سود در یکی از معتبرترین کتب مالی نظیر برلی، مایرز و الن (2006) به عنوان یکی از ده مسئله حل نشده در حوزه مالی نیز موید اهمیت و جایگاه این موضوع و لزوم انجام تحقیقات بیشتر برای درک جنبه های مختلف آن است. پس از ارائه تئوری تفکیک توسط میلر و مودیلیانی (1986) تاثیر تصمیمات سرمایه گذاری و تامین مالی شرکت ها بر ارزش سهام آن ها، موضوع بسیاری از تحقیقات بوده است. مطابق با این تئوری، ادعا می شود در بازارهای کامل، ارزش بازار شرکت ها مستقل از نحوه تامین مالی دارایی های مورد استفاده در سودآوری شرکت ها است. برخی از پژوهش گران شواهدی در تایید این نظریه ارائه نموده اند، در حالی که بسیاری دیگر دریافته اند که فرصت های رشد، نحوه تامین مالی، و سیاست تقسیم سود شرکت ها با یکدیگر رابطه دارند؛ و در تفسیر این یافته ها ادعا نموده اند که شاید علت مغایرت این یافته ها با تئوری تفکیک، تفاوت دنیای واقعی با مفروضات تئوری مزبور، یعنی کامل نبودن بازارهای مالی موجود بوده است. در این تحقیق نقش تأثیر ساختار سرمایه و همچنین فرصت های رشد و سرمایه گذاری پیش روی شرکتها در تعیین سیاست تقسیم سود در بین شرکت های پذیرفته شده در بازار بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار گرفته است. شرکت های مورد بررسی در تحقیق حاضر شامل 98 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، و قلمرو زمانی تحقیق شامل دوره پنج ساله 1386 تا 1390 می باشد. یافته های تحقیق حاضر به طور خلاصه نشان می دهد، در بین شرکت های مورد بررسی، رابطه معکوس و معنی داری بین سه عامل نسبت بدهی، سررسید بدهی ها، و فرصت های رشد از یک سو، و میزان سود تقسیمی توسط شرکت ها از دیگر سو، برقرار است. واژگان کلیدی: سیاست تقسیم سود، تئوری تفکیک، ساختار سرمایه، فرصت های سرمایه گذاری