این پژوهش با عنوان نقش صبر و اهمیت سازنده ی آن در زندگی فردی و اجتماعی انسان از دیدگاه امام علی(ع) با تکیه بر نهج البلاغه به نگارش درآمده است. در تعریف کلی از صبر می توان گفت: صبر به معنی وادار نمودن نفس به انجام آنچه که اقتضای عقل و شرع است و باز داشتن از آنچه که این دو نهی می کنند. با توجه به کاربردهای وسیع صبر، بیشتر افعال اخلاقی به لحاظی، تحت عنوان صبر قرار می گیرند. سوال های ویژه ی این پژوهش عبارتند از: امیرالمومنین(ع) چگونه صبر را به عنوان یک راهکار برون رفت و نجات بخش معرفی می کند؟ نقش صبر در دست یابی به اهداف زندگی چیست؟ میان صبر و خودشناسی چه ارتباطی وجود دارد؟ فرضیه ها، امیرالمومنین(ع) صبر را به عنوان یکی از صفات مومنان یاد می کند. یکی از کارکردهای صبر، تسریع حرکت آدمی در رسیدن به آمال و اهدافش، به دلیل از بین بردن موانع است. برخورد انسان در مواجهه با مسایل و مشکلات منجر به کشف قدرت پنهان و ظرفیت بالای(استعداد) خود می شود. بنابراین، انجام این پژوهش ضروری می-نماید. نتایج به دست آمده؛ یکی این که انسان هرچه ایمانش بیشتر باشد، در مقابل بلایا و مصائب صبورتر است و بالعکس. تخلق به هر یک از اخلاقیات ایمانی نیازمند صبر است، رابطه ی صبر و ایمان یک رابطه ی دو سویه است. دیگر این که صبر در مصائب و بلایا سبب کشف قدرت درونی در انسان می شود، سنت زندگی در دنیا همراه مصیبت و گرفتاری ست، تا انسان خودش را بشناسد. هرکس که گرفتار بلایی نشود، چهره ی واقعی اش شناخته نمی-شود، حتی برای خودش، البته بلایا برای مومن مظهر لطف خداست. روش این تحقیق به صورت کتابخانه ای و گردآوری اطلاعات و سازماندهی و تحلیل و تدوین مطالب می باشد و در این راستا از هر ابزاری که ما را در رساندن به هدف یاری می-کرد، کمک گرفتیم.