گرچه مدیریت پروژه از دیرباز مورد توجه بوده و روش های گوناگونی برای زمانبندی پروژه ها بیان گردیده است لیکن برخی کشور های صنعتی برای برنامه ریزی و زمانبندی پروژه ها از روش زنجیره بحرانی که دکتر الیاهو گلدرات در سال 1997 بر اساس نظریه تیوری محدودیت ها معرفی نمود استفاده می کنند. گلدرات، روشی برپایه اهداف و رویه های کار کارخانجات ارایه داد که فلسفه حاکم بر آن با نام تیوری محدودیت ها و راهکارهای اجرایی آن به نام فناوری تولید بهینه،شهرت یافت. تیوری محدودیت ها مبتنی بر بهبود مستمر بوده و تمرکز اصلی آن بر شناسایی محدودیت ها و گلوگاه های تولیدی به منظور افزایش مستمر دستیافت کل کارخانجات است،.بعد از ارایه فلسفه تیوری محدودیت ها توسط گلدرات، این فلسفه ابتدا در سیستم های تولیدی به کار گرفته شد، باعث استفاده و اشاعه این فلسفه به شاخه های دیگر علم از جمله کنترل پروژه گردید. الگوریتم ها و روش های بر گرفته از تیوری محدودیت ها باعث ایجاد تحول در صنایع تولیدی و کنترل پروژه گردید ولی مشکل موجود در این الگوریتم ها عدم وجود روابط ریاضی و استدلال های آماری در مراحل فرآیند پیشنهاد شده، می باشد. در روش زنجیره ی بحرانی که در حقیقت از اشاعه تیوری محدودیت ها در کنترل پروژه به وجود آمده، با استفاده از روابط بین فعالیت ها، منابع مورد نیاز و نحوه دسترسی به منابع، مدت پروژه را تعیین و برای جبران تأخیر فعالیت های بحرانی، زمان های احتیاطی مرتبط با فعالیت های بحرانی را به انتهای پروژه منتقل می کند و زمانی را به عنوان بافر پروژه در نظر می گیرد. همچنین علاوه بر بافر پروژه، بافر تعذیه، در هر زمانی که فعالیت های غیر بحرانی به زنجیره ی بحرانی متصل می شود برای محافظت از زنجیره ی بحرانی در پروژه قرار می گیرند. در این تحقیق با فرض پیروی زمان انجام هریک از فعالیت ها از تابع توزیع لگ نرمال سعی داریم یک رابطه برای محاسبه میزان بافر با در نظر گرفتن تخمین سه زمانه پرت در زنجیره بحرانی ارایه دهیم. سپس با استفاده از شبیه سازی روش ارایه شده با روش سنتی مسیر بحرانی و روش های دیگر ی چون برش و جایگذاری، ریشه مربعات خطا، روش سازگار با چگالی مورد مقایسه قرار گرفته اند. در انتها نتایج برای 6 مسیله که از مقالات معتبر استخراج شده اند، با توجه به روش پیشنهادی و دیگر روش ها مورد تحلیل قرار گرفته اند.