در هر جامعه ای افراد بر مبنای باورهای اعتقادیشان عمل می کنند. پوشش نیز نمایانگر تبلور و اعتقادات فردی است. گرچه پوشش از هنجارهایی است که به فرد و نوع دیدگاه هایش مربوط است، اما به علت تبعات اجتماعی آن، از موضوعی فردی فراتر می رود و در قالب فرهنگی اجتماعی نمود پیدا می کند. امروزه نمونه هایی از پوشش، آرایش و مد را در جامعه مشاهده می کنیم که با فرهنگ و ارزش های جامعه ما هیچ سنخیتی ندارد و سیاست جنایی تقنینی نظام جمهوری اسلامی ایران برای آن ضمانت اجرای کیفری قرار داده و در تبصره ماده 638 قانون مجازات اسلامی مصوب 1375، آن را جرم انگاری نموده است. در این نوشتار، بی حجابی بانوان و آثار آن بر بزهکاری از منظر حقوقی و جرم شناسی مورد بررسی قرار گرفته و به این نتیجه انجامید که زنان به لحاظ موقعیت خاص جسمی، روحی، عاطفی و اجتماعی بیش از سایرین در معرض بزهدیدگی قرار دارند و احکامی مانند حجاب به منظور محافظت از زنان در بعد فردی و اجتماعی تشریع شده است. به عبارت دیگر، نداشتن حجاب و پوشش مناسب آثار منفی فردی و اجتماعی زیادی هم چون شیوع انحرافات جنسی، کاهش سطح امنیت و سلامت عمومی، افزایش آمار فرزندان نامشروع، افزایش انواع بیماری های جسمی و روحی و... را به دنبال دارد. از سوی دیگر، بررسی سیاست جنایی تقنینی ایران در قبال حجاب بانوان روشن ساخت که سیستم سرکوب در کنترل جرایم و آسیب های اجتماعی کارآمد نبوده و آن چه که باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد، اقدامات پیشگیرانه است. در پایان نیز مجموعه ای از راهکارها جهت کنترل این معضل پیشنهاد شده است که اعمال دقیق آن ها می تواند از رشد روز افزون این بزه جلوگیری کند.