هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دوز متوسط کافئین بر قدرت بیشینه, استقامت قلبی عروقی و قدرت انفجاری عضلانی بود. آزمودنی ها شامل 12 دانشجوی فعال بودند (با میانگین سنی 5±26 سال, وزن 4±77 کیلوگرم, قد 4±174 سانتی متر) که به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند.جهت مقایسه اثر کافئین ودارونما،آزمودنی ها در یک مرحله با مصرف کافئین ودر مرحله بعد با مصرف دارونما آزمونهای پژوهش را اجرا کردند.جهت کاهش اثر یادگیری در اجرا، آزمودنی ها به دو گروه 6 نفره تقسیم شدند و طرح تحقیق را به صورت مرحله اول(گروه اول کافئین وگروه دوم دارونما) ومرحله دوم(گروه اول دارونما وگروه دوم کافئین) اجرا کردند. فاصله بین جلسات یک هفته بود.آزمودنی ها 45 دقیق زودتر به محل تمرین می آمدند و پس از مصرف کافئین یا دارو نما (پودر نشاسته) که به صورت کپسول تهیه شده بود, بدون فعالیت روی صندلی می نشستند و در هر جلسه به مدت 5 دقیق گرم می کردند و حرکات کششی را انجام می دادند و سپس به ترتیب آزمون 1rm, آزمون پیسر (pacer) و ازمون پرش سارجنت را اجرا می کردند.تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون t همبسته صورت گرفت و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.نتایج تحقیق نشان داد که مصرف کافئین روی استقامت قلبی عروقی،قدرت عضلانی و قدرت انفجاری عضلانی تأثیر معنی داری دارد .