پژوهش حاضر با نشان کردن ویژگی های ادبیات پایداری و بررسی این ویژگی ها در سه کتاب سووشون، ای کاش گل سرخ نبود و دا، جنبه های پایداری در این آثار را مشخص کرده است و در نهایت به مقایسه ی شأن پایداری در آثار یاد شده پرداخته است. حالت خلاقه ای که در رمان سووشون وجود دارد، درک عمیق نویسنده از موضوع و وزین بودن قلم او، به برتری این اثر انجامیده است؛ همچنان که دا از منظر واقع نگاری و خاطره نویسی و پیوند مستقیم با موضوع جنگ و پایداری، در توصیف قهرمانی به موفقیت دست یافته است؛ ولی از منظر اندیشه و عمق بخشی به موضوع، نمره ای به مراتب پایین تر از سووشون می گیرد. «ای کاش گل سرخ نبود»، نیز اگرچه بیان خلاقه ای دارد، در پرورش موضوع حتی شخصیت پردازی قهرمانان داستان، چندان موفق نیست و از کتاب دا نیز باز می ماند