زمینه و هدف: فشار اکسایشی عبارت است از عدم تعادل بین سیستم دفاع آنتی اکسیدان بدن و تولید عوامل پیش-اکسیدان مانند رادیکال های آزاد و گونه های فعال اکسیژن و نیتروژن. در طول فعالیت بدنی، افزایش اکسیژن مصرفی و التهاب توسط بافت های آسیب دیده، زمینه ساز تولید اکسیدان ها در بدن می شود. طبق تعریف پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که اگر به مقدار کافی مصرف شوند اثرات مفیدی برای میزبان به ارمغان دارند. پژوهش حاضر در نظر دارد اثر مکمل سازی پروبیوتیک بر تغییرات فشار اکسایشی، نیتریک اکساید (no)و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(tac)، را پس از یک وهله فعالیت ورزشی وامانده ساز در مردان ورزشکار مورد مطالعه قرار دهد. روش ها: در یک مطالعه دوسویه کورکنترل-دارونما 12 داوطلب مرد ورزشکار در محدوده سنی 36-23 سال در دو گروه قرار گرفتند، این افراد به مدت 4 هفته، 1 کپسول/روز پروبیوتیک(6=n) ،یک کپسول/روز دارونما(6=n)مصرف کردند. نمونه های خونی در شروع مطالعه و پس از پایان 4 هفته مکمل سازی قبل و بعد از فعالیت ورزشی وامانده ساز جمع آوری شد وno و tac سرم اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ancova و در سطح معنی داری05/0 p<، با استفاده از نرم افزار 16spss انجام گرفت. یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که تغییرات معنی داری در سطوح no و tac صورت نگرفت. اگرچه در گروه پروبیوتیک سطوح no بعد از مکمل سازی نسبت به سطوح اولیه کاهش نشان داد اما این تغییرات در مقایسه گروه مکمل و دارونما از لحاظ آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد سوش پروبیوتیکی مورد استفاده در این پژوهش تغییرات معناداری را بر سطوح no و tac بعد از فعالیت ورزشی وامانده ساز ایجاد نمی کند، از این رو لازم است، تحقیقات آتی اثر سوش های دیگر پروبیوتیک را در این زمینه بررسی نمایند.