این پایانامه به بررسی روابط ترکیه و سوریه طی سال های 2011 ــ 2002 پرداخته و نقش ژئواستراتژیک را در این روابط تحلیل نموده است. ‏تا پیش از استقرار دولت حزب عدالت و توسعه در ترکیه مناسبات این کشور با سوریه دستخوش تنش ها و چالش هایی چون " مسئله کردها ‏‏" ، " مسئله آب " و " اختلافات ارضی " قرار داشته است . اما در سال های مورد بحث رفته رفته روابط وارد تعامل مثبتی شده که از ‏سیاست نوعثمانی گرایی ترکیه در نزدیکی تاکتیکی با همسایگانش نشأت گرفته است . این سیاست که در راستای راهبردهای کلان ترکیه از ‏جمله عضویت در اتحادیه اروپا و اجرای سیاستهای آمریکا در منطقه ( طرح خاورمیانه بزرگ ) محسوب می شود ، اصل جهت گیری در ‏قبال موقعیت همسایگان را سیاستگذاری می کند . تحولات اخیر نیز از این قاعده مستثناء نبوده و اگرچه چالش های تازه ای فراروی مناسبات ‏دو کشور قرار داده است لیکن خارج از چارچوب سیاست کلان ترکیه نبوده و صرفاً چهره تازه ای بنا به شرایط به خود گرفته است. ‏