هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و الویت بندی استراتژیهای توانمندسازی عشایر استان سیستان و بلوچستان می باشد. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردیست و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف پژوهش از لحاظ تقسیم بندی های روش شناسی روش به کار رفته در پژوهش توصیفی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه خانوارهای عشایر استان سیستان و بلوچستان که تعداد آنها 18984 می باشد. برای اجرای این پژوهش تعداد 377 خانوار به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای بررسی استرتژی های توانمندسازی عشایر از پرسشنامه محقق ساخته که پایایی آن 86% می باشد، استفاده گردیده است. اطلاعات به دست آمده در این پژوهش سطح آمار استنباطی (t تک گروهی، آزمون فریدمن و تحلیل یکراهه) تجزیه و تحلیل گردید. یافته های پژوهش نشان داد که عوامل اقتصادی معیشتی، سیاسی- اجتماعی، آموزشی- فرهنگی و بهداشتی بر توانمندسازی عشایر موثر می باشند. همچنین نشان داد که عشایر دارای نقاط قوت اجتماعی، فرهنگی و دارای ضعفهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و همچنین فرصتهای موجود جامعه عشایری استان شامل فرصت های طبیعی و تهدیدات متوجه عشایر استان شامل تهدیدات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و طبیعی می باشد.