در نتیجه ی رشد روز افزون شهرها ، مدیریت شهری ، به علت فقدان منابع و زمان لازم برای پاسخگویی به نیازهای فزاینده ی شهروندان ، دچار معضلی گردیده است که رهایی از آن را تنها در چارچوب راه حل های نوین برنامه ریزی می توان جست و جو کرد . راهبرد توسعه شهرcds به عنوان یکی از جدیدترین رویکردهای برنامه ریزی ، به منظور رهایی از این چالش هادر سال 1999 مطرح گردید. اسلامشهر از شهرهای استان تهران ، از جمله شهرهای نوپایی است که به علت نزدیکی به شهر تهران و مکان های کار و وجود زمین ارزان درآن ، محل سکونت گروه های جمعیتی مهاجر بسیاری گردیده است . رشد جمعیت بالا ناشی از مهاجرت ، وابستگی اقتصادی ، اجتماعی و مدیریتی به شهر تهران ، فقر شهری و بسیاری مشکلات دیگر از جمله چالش هایی هستند که اسلامشهر با آنها رو به رو است . هدف از این تحقیق بررسی امکان بهره گیری از رویکرد cds در شهر اسلامشهر است . با طرح این سوال که آیا اسلامشهر ظرفیت های لازم جهت بهره مندی از cds را داراست و یا خیر ؟ در این راستا از روش توصیفی –تحلیلی استفاده گردیده و برگزیده ای از منابع مکتوب مورد عمل و استناد است . هم چنین از تکنیک های ahp ، روش دلفی به منظور وزن دهی و تعیین اولویت معیارهای انتخابی و ماتریس های تحلیلی تعیین و ارزیابی موقعیت در برنامه ریزی راهبردی بهره گرفته شده است .فراهم نبودن و ضعف در زیرساخت های مدیریتی بخصوص در ارتباط با جذب مشارکت ذی نفعان از جمله شهروندان و هم چنین ضعف درزیرساخت های اجتماعی و فرهنگی در شهر اسلامشهر و ضرورت فراهم سازی آن به منظور وارد شدن اسلامشهر به-چرخه ی بهره مندی از cds ،ازنتایج تحقیق حاضربوده است.