هدف اصلی تحقیق، بررسی پیرامون ارتباط بین نگه داشت نقدینگی و ارزش شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در وضعیت عدم تقارن اطلاعاتی است.امروزه سرمایه گذاران بیش از هر زمان دیگر خواهان ارزش سهام شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار هستند. تئوری مالی از مدتها پیش هدف نهایی شرکتها را حداکثر کردن ارزش سهام بیان داشته اند. این مسئله از زمانی که سهامداران مالک شرکت و موسسه شده و سرمایه گذاران ِمنطقی، بازده بلند مدت مناسبی از سرمایه گذاری خود طلب نمودند، به صورت یک امر بدیهی و طبیعی درآمد. در گذشته، این مسئله بدرستی تفهیم نشده بود و مورد توجه قرار نمی گرفت و به طور سنتی معیارهایی استفاده می شد که با وجود اینکه از لحاظ تئوری با ارزش شرکت بدرستی همبستگی نداشت اما به عنوان مهمترین معیارهای ارزیابی عملکرد و حتی پایه و مبنایی برای پاداش در اکثر شرکتها مورد استفاده قرار می گرفت. برای آزمون فرضیه تحقیق،نمونه ای متشکل از 55 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادارتهران طی دوره زمانی 1385 تا 1389 به میزان 5 سال مورد مطالعه قرار گرفت. در این تحقیق به دلیل نرمال نبودن متغیرها ، ضریب همبستگی اسپیرمن ( دوطرفه) استفاده شده است. متغیر وابسته: سطح نگهداشت وجه نقد و متغیرهای مستقل:تعدادسهام، ارزش بازار شرکت و ارزش بازار سهام هستند.ضرایب مدل حاکی از آن است که با تغییر یک واحد متغیر تعدادسهام ، متغیر سطح نگهداشت وجه نقد به اندازه ی 0.978 واحد تغییر می یابد. با تغییر یک واحد متغیر ارزش بازار شرکت ، متغیر سطح نگهداشت وجه نقد به اندازه ی 0.16 واحد تغییر می یابد. با تغییر یک واحد متغیر ارزش بازار سهام ، متغیر سطح نگهداشت وجه نقد به اندازه ی 0.05 واحد تغییر می یابد که متغیر تعدادسهام بیشترین تاثیر را دارد.ونتایج تحقیق حاکی از آن است که بین نگهداشت وجه نقد وارزش شرکت در شرایط عدم تقارن اطلاعاتی رابطه مثبت و معناداری هست. یافته ها موید نظریه سلسله مراتبی است.