از آنجا که «خواستگاری و نامزدی» مقدمه ای برای امر سرنوشت ساز و خطیر «ازدواج» محسوب می شود، فقهای مذاهب اسلامی نیز با در نظر گرفتن این نکته و همچنین با توجه به مسائلی همچون: لزوم آگاهی و شناخت طرفین از اوصاف و خصوصیات یکدیگر با توجه به حفظ حریم شخصی طرفین، مساعدت به زن و مرد در انتخاب صحیح و خردمندانه، استمرار بنیان خانواده و ایجاد صفا و مودت میان زوجین و... به اظهار نظر و بیان احکام و مسائل زن و مرد در دوران «خواستگاری و نامزدی» پرداخته اند. هدف نگارنده در این پایان نامه، بررسی و شرح این اقوال با تکیه بر مستندات ایشان می باشد. از جمله نتایجی که نگارنده بدان نایل می شود این است که: در دین مبین اسلام، «خواستگاری» جایگاه شرعی دارد و در قرآن کریم نیز به آن اشاره شده است و به طبع، فقهای مذاهب اسلامی هم با استناد به ادله به اظهار نظر درباره ی احکام و مسائل آن پرداخته اند، اما برای «نامزدی» چنین جایگاه شرعی متصور نیست و لذا فقها هم درباره ی آن مگر در مواردی محدود، به بحث نپرداخته اند.