امروزه اهمیت نهاده انرژی کاملا روشن شده است. اما با وجود اهمیت مباحث مربوط به انرژی در بیشتر جنبه های فعالیت های اقتصادی، در اقتصاد ایران از نهاده انرژی بصورت کارا استفاده نمی شود و لذا تحلیل دقیق این مساله امری با اهمیت است. در بین انواع شاخص های اندازه گیری مصرف انرژی و بهره وری انرژی، شاخص شدت انرژی یکی از پرکاربردترین آنها است. شدت انرژی در طول زمان، تابعی از تکنولوژی مورد استفاده در فرایندهای تولیدی و همچنین ترکیب تولید و سهم بخش های مختلف اقتصادی از تولید ناخالص داخلی است. لذا بررسی رابطه بین شدت انرژی و تولید در سطح کلان اقتصاد ناکافی است. لذا در این تحقیق به مطالعه رابطه بین شدت انرژی و ارزش افزوده ایجاد شده به تفکیک بخش های مختلف اقتصاد ایران پرداخته شده است. به این منظور، پس از انجام آزمون های پایایی، وجود یا عدم وجود رابطه بلندمدت بین شدت انرژی و رشد اقتصادی به تفکیک زیربخش های اقتصاد ایران انجام شده است. درگام بعد، آزمون وجود یا عدم وجود رابطه علیت از نوع گرنجری بین این دو متغیر انجام شده است. نتایجه حاصل از این آزمون ها نشان که در بخش حمل و نقل، رابطه علیت از شدت انرژی به رشد اقتصادی در بلندمدت وجود دارد. در بخش خانگی، رابطه علیت از شدت انرژی به رشد اقتصادی در بلند مدت وجود دارد. در بخش های کشاورزی و صنعت ، رابطه علیت از شدت انرژی به رشد اقتصادی تنها در کوتاه مدت و جود دارد و رابطه علیت در بلندمدت برقرار نیست.