یکی از موضوعات اساسی شعر معاصر عربی و فارسی توجه به مسائل سیاسی و اجتماعی است. نزار قبانی و ملک الشعراء بهار از جمله¬ی شاعرانی هستند که تحت تأثیر محیط سیاسی و اجتماعی عصر خود بوده و توجه خاصی به اینگونه مضامین داشته اند؛ این مضامین با زیباترین و عمیق¬ترین معانی در شعرشان جلوه می¬کند و بازگو کننده¬ی شرایط جامعه¬شان می¬باشد.این پژوهش در راستای ادبیات تطبیقی به بررسی افکار و اندیشه¬های سیاسی و اجتماعی این دو شاعر در شش مقوله¬ی آزادی، وطن، دعوت به وحدت، زن، استبداد ستیزی و مقاومت و مبارزه و امید به نسل¬های بعد، می پردازد. هر دو شاعر به مسائل سیاسی و اجتماعی توجه ویژ¬ه¬ای دارند.در دیدگاه بهار مهم¬ترین مسائل سیاسی و اجتماعی، آزادی و وطن و در نگاه قبانی مسئله¬ی زن می¬باشد. هر دو شاعر، شاعرانی دردآشنا و در بطن اجتماع هستند و درکنار مردم درصحنه های زندگی بوده ¬¬و با دردها آشنا و از نزدیک آن را لمس کرده¬اند و هیچ وقت نسبت به اجتماع و اوضاع واحوال آن بی تفاوت نیستند. آن¬ها تحت تأثیر محیط خود قرار گرفته و نقشی اساسی در جهت آگاهی و بیداری مردم در برابر ستم و بیداد زمانه¬ی خود داشته و کوس بیداری را به صدا درآوردند تا نغمه¬های تجدد را در روح نسل آینده به ودیعه گذارده باشند.