اختصاص بیش از 5/3 درصد از کل انرژیِ مصرفی در ایران به صنعت سیمان، این بخش را در زمره ی یکی از پر مصرف ترین بخش های صنعت قرار داده است. از این رو، شناسایی فرصت ها و راهکارهای کاهش مصرف انرژی، به ویژه انرژی حرارتی که نزدیک به 70 درصد از انرژی مصرفیِ صنعت سیمان را در بر می گیرد، اهمیتی بسیار یافته است. در سال های اخیر، سازندگان تجهیزاتِ تولید سیمان و شرکت های مشاوره و مهندسی، فناوری های نوینی در راستای کاستن از مصرف انرژی، معرفی کرده و به بازار عرضه نموده اند. با توجه به گستردگی راهکارهای کاهش مصرف انرژی، عوامل فنی و فرآیندیِ ویژه ی هر کارخانه، محدودیت های مالی، زمانی و اقتصادی، درکنار وجود معیارهای کمی و کیفیِ متعارض و همچنین راهبردها و اهداف متفاوتِ مدیریتی، مسئله ی گزینش مناسب ترین راهکارهای کاهش مصرف انرژی برای مدیران صنعت سیمان به یک مسئله ی پیچیده ی تصمیم گیریِ چند معیاره بدل شده است. در این پژوهش مدلی ارائه گردیده است که با در نظر گرفتن کلیه پارامترهای موثر در تصمیم گیری و با توجه به شرایط ویژه ی هر کارخانه ی سیمان، به گونه ای یکپارچه و نظام مند، راهکارهای کاهش مصرف انرژی را اولویت بندی نموده و به عنوان ابزاری مناسب برای مدیران صنعت سیمان، آن ها را در گزینش مناسب ترین روش ها یاری می نماید.