در حوزه آموزش زبان فرانسه در ایران، بالاخص در سطح مبتدی، معلم محدود به اجرای دستورات کتاب های آموزش فرانسه که عمدتاً مختص فرهنگ ایرانی طراحی نشده اند، می شود. از این روی، همواره نیاز به ابزاری برای آموزش وجود دارد که علاوه بر آموزه های زبانی ، با آموزه های فرهنگی نیز سازگار باشد. در این میان ادبیات، که آئینه راستین فرهنگ ملل است، به عنوان ابزار آموزشی می تواند در بردارنده غنای زبانی و فرهنگی باشد. با این حال آنچه که شاهدش هستیم آن است که به این ابزار آموزشی جایگاهی در خور، بالاخص در سطح مبتدی آموزش زبان فرانسه، داده نشده است. در حوزه وسیع ادبیات ویژگی های وجود دارد که می تواند آن را به ابزاری بی مانند برای آموزش در سطح مبتدی بدل کند. این در حالی است که نام "ادبیات" برای زبان آموز ایرانی ، گهگاه، یادآور ابیات موزون و یا نثر های کلاسیک است . حال آن که ادبیات می تواند به اشکال مختلف همانند: فیلم ، شعر ، نثر، ترانه، نمایش نامه و ... درآید؛ به گونه ای که تمرین زبانی در این سطح دیگر طاقت فرسا نبوده و به واسطه ارتباط بینا فرهنگی و پیوند عاطفی ادبیات با رو ح و جان انسان میزان فراموشی عناصر واژگانی و دستوری به حداقل برسد. نکته مهمی که در این تحقیق سعی بر اذعان آن داشته ایم، چگونگی انتخاب و سازگارسازی ابزار آموزشی ادبیات برای سطح مبتدی است. این امر بدان جهت شایان توجه است که انتخاب این ابزار مستلزم دقت فراوان در سازگارسازی و به کارگیری آن در کلاس درس است. بدین سبب در این تحقیق سعی بر آن شده است که نقش ادبیات را در یادگیری آموزه های زبانی بررسی کنیم. این بررسی ها به ما نشان داده است که با انتخاب صحیح ابزار آموزشی و مناسب سازی آن با سطح زبانی و ویژگی های فرهنگی می توان از ادبیات در جهت بهبود روند آموزش بهره برد.