این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از سیلوی ذرت با و بدون پربیوتیک یا پروبیوتیک بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فراسنجه های استخوانی مرغ های تخم گذار در طی دوره تولک بری انجام شد. قبل از شروع آزمایش مرغ های تخم گذار به مدت10 روز برای عادت پذیری با شرایط سالن نگهداری، به صورت آزاد تغذیه شدند. تعداد 60 قطعه مرغ تخم گذار با 89 هفته سن در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و تعداد 3 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار جیره تولید، تیمار حذف خوراک، تیمار 20% جیره تولید +80% سیلوی ذرت، تیمار 20% جیره تولید +80% سیلوی ذرت+ پربیوتیک، تیمار 20% جیره تولید +80% سیلوی ذرت + پروبیوتیک بودند. نتایج نشان داد که مصرف خوراک تیمار های سیلوی ذرت به تنهایی و یا همراه با پربیوتیک و یا پروبیوتیک نسبت به جیره تولید به طور معنی داری کمتر بود (05/0>p). در تیمارهای حذف خوراک و تیمارهای سیلوی ذرت، وزن بدن حدود 22 تا 30 درصد کاهش یافت که نسبت به تیمار جیره تولید به طور معنی داری کمتر بود (05/0>p). اعمال حذف خوراک و همچنین استفاده از سیلوی ذرت به تنهایی و یا همراه با پربیوتیک و پروبیوتیک سبب کاهش معنی دار درصد وزن تخمدان و کبد نسبت به تیمار جیره تولید شد (05/0>p). استفاده از پربیوتیک همراه با سیلوی ذرت سبب کاهش معنی دار نسبت هتروفیل به لنفوسیت در مقایسه با تیمار حذف خوراک شد (05/0>p). تیتر آنتی بادی بر علیه گلبول های قرمز گوسفند بین تیمارهای آزمایش اختلاف معنی داری نداشت. تیمارهای آزمایشی تاثیری بر غلظت گلوکز و کلسیم خون نداشتند، اما غلظت فسفر خون در تیمارهای سیلوی ذرت به همراه پربیوتیک و یا پروبیوتیک بطور معنی داری بالاتر از تیمارهای حذف خوراک و جیره تولید بود (05/0>p). نتایج این آزمایش نشان داد، به جای روش حذف خوراک که معمولی ترین روش تولک بری در واحدهای پرورش مرغ تخم گذاراست، می توان ازسیلوی ذرت به عنوان روش تولک بری استفاده کرد. همچنین استفاده از پربیوتیک و یا پروبیوتیک همراه با سیلوی ذرت ضمن القای تولک، سبب افزایش توان ایمنی و بهبود وزن مخصوص استخوان ران و درشت نی در مرغ های تخم گذار می شوند.