پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بودکه با هدف مقایسه نقطه شکست ضربان قلب در تعیین آستانه بی هوازی در ورزشکاران استقامتی و افراد فعال انجام گرفت. به همین منظور تعداد 24 آزمودنی در دو گروه ورزشکار استقامتی( 12n= ) و افراد فعال ( 12n=) با میانگین سن،وزن وقد به ترتیب (83 .±19.77 ،2.27 ± 66.7 ، 4 .3 ± 174),( 1.1±20.66 ، 4 ± 55 . 73 ، 5.4± 179) یک تست فزاینده تاسرحد واماندگی بر روی دوچرخه کارسنج انجام دادند.پروتکل آزمون با 100 وات شروع و هر 3 دقیقه 25 وات به آن افزوده می گردید. در حالی که ضربان قلب آزمودنی ها با استفاده از ضربان سنج پلار هر 5 ثانیه به طور دستی ثبت شد و نمونه ی خون وریدی جهت تعیین لاکتات خون با استفاده از آنژیوکت در 30 ثانیه پایانی مراحل 3 دقیقه ای از آزمودنی هاگرفته شد.آستانه لاکتات به عنوان نقطه ای که نمودار غلظت لاکتات– بار کار دچار افزایش ناگهانی شد، تعریف وتعیین شد. نقطه شکست ضربان قلب با روش dmax بدست آمد. در بخش آمار توصیفی از شاخص های انحراف معیار، میانگین، نمودار استفاده شد و در بخش آمار استنباطی جهت تعیین نرمال بودن توزیع داده ها ازآزمون شاپروویک وجهت معنی دار بودن همبستگی بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. مقایسه ضرایب همبستگی بین دو گروه با آزمون z- فیشر سنجیده شد. همبستگی معنی دار بین ضربان قلب معادل با آستانه لاکتات ونقطه شکست ضربان قلب در ورزشکاران استقامتی (p<0.05 ،r=0.73) و افراد فعال (p<0.05 ،r=0.68) بدست آمد. درحالی که مقایسه این ارتباط در دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد.(17z=./) در پایان نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در هر دو گروه از آزمودنی ها نقطه شکست ضربان قلب اتفاق افتاد و این نقطه برآورد مناسبی از آستانه لاکتات می باشد. در حالی که سطح آمادگی جسمانی در تعیین آستانه لاکتات با روش غیرتهاجمیhrdp تأثیر بسزایی ندارد.