منطقه مورد مطالعه، در استان کرمان، جنوب شهرستان راور و جنوب شرق روستای ریحان واقع گردیده است که بین طول های جغرافیایی ´46 ˚56 تا ´50 ˚56 شرقی و عرض های جغرافیایی ´01 ˚31 تا ´05 ˚31 شمالی قرار دارد. از لحاظ موقعیت زمین شناسی، این منطقه جزء ایران مرکزی و سری دزو بوده و شامل مجموعه ای از سنگ های آذرین و سنگ های رسوبی سری دزو به سن کامبرین زیرین می باشد. در این پژوهش، سنگ های آذرین این منطقه مورد بررسی قرار گرفته اند که خود به دو گروه بازی (بازالت و گابرو) و حدواسط (آندزیت و دیوریت) تفکیک می شوند؛ گروه بازی فراوانی بیشتری نسبت به حدواسط دارد. بر اساس مطالعات پتروگرافی، سنگ های آذرین این منطقه از کانی های اصلی پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن، الیوین و آمفیبول و کانی های فرعی بیوتیت، آپاتیت و اپک تشکیل شده اند. بافت های غالب این سنگ ها، پورفیری، گرانولار و گلومروپورفیری می باشند. بافت غربالی بوفور در کانی های پلاژیوکلاز آنها مشاهده شده که نشان دهنده ی وجود شرایط ناتعادلی در هنگام تشکیل این سنگ هاست. دگرسانی های موجود در آنها عموماً اپیدوتی شدن و کلریتی شدن می باشند. براساس مطالعات شیمی کانی، کلینوپیروکسن نمونه های بازالتی منطقه دارای ترکیب دیوپسید- اوژیت هستند. با توجه به نمودارهای ژئوشیمیایی، سنگ های منطقه مورد مطالعه جزء سری ماگمایی کالکوآلکالن قرار گرفته اند. در نمودارهای عنکبوتی آنها، غنی شدگی از عناصر lree در مقایسه با hree، آنومالی منفی عناصر ti وp و تهی شدگی عنصر nb مشاهده می شود که احتمالاً بدلیل تأثیر فرایند فرورانش بر این سنگ هاست. نمودار های محیط تکتونیکی نیز سنگ های منطقه مورد مطالعه را در ارتباط با محیط قوس قاره ای نشان می-دهند.