هدف پژوهش: هدف از این پژوهش بررسی محتوای درسی رشته کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری در ایران و ارتباط این دروس با فعالیت حرفه ای فارغ التحصیلان و شناخت نقاط ضعف آموزش برنامه ریزی شهری در ایران است. روش پژوهش:ابتدا با استفاده اسناد برنامه های آموزشی مصوب دوره های مختلف و اطلاعات تاریخی چگونگی ورود رشته شهرسازی به ایران به بررسی محتوای دروس ارایه شده برای رشته برنامه ریزی شهری در ایران پرداخته شده است، سپس با استفاده از نمونه آماری از طریق استفاده از پرسشنامه، از فارغ التحصیلان این رشته بررسی نقاط ضعف و قوت آموزش برنامه ریزی شهری در ایران انجام شده به سوالات پژوهش پاسخ داده شد. نتیجه گیری:محتوای دروس رشته برنامه ریزی شهری در ایران به نیاز های جامعه ایران پاسخ نمی دهد، دسیپلین آموزشی در ایران برنامه ریزی را در بُعد تکنیکی بدون توجه اجتماعی و سیاسی مد نظر قرار داده است. بیشتر فارغ التحصیلان رشته ی برنامه ریزی شهری هنگام ورود به بازار حرفه ای دچار مشکلاتی می شوند که در دوره آموزش دانشگاهی به آنها نپرداخته اند. غالب این فارغ التحصیلان به استفاده صرف از تکنیک ها واقف هستند اما پشتوانه نظری در کاربرد این تکنیک ها ندارند، لذا عموما در هنگام کار حرفه ای نمی دانند که از تکنیک ها چطور استفاده کنند.