طراحی شبکه‏های محور با در نظر گرفتن مکانیابی مراکز محور و تخصیص سایر گره‏ها به این مراکز‏ سبب ایجاد یک تصمیم‏گیری استراتژیک می‏شود. علاوه بر تصمیمات مرتبط با مکانیابی و تخصیص در یک شبکه محور در نظر گرفتن سیستم‏های متنوع حمل و نقل می‏تواند به پیچیدگی‏های مسأله اضافه کند و در عین حال مسأله را به مسائل دنیای واقعی نزدیکتر کند. در این تحقیق به بررسی مسأله طراحی شبکه محور با در نظر گرفتن سیستم های متنوع حمل و نقل پرداخته می‏شود. برای دستیابی به این مقصود سه مدل برنامه‏ریزی خطی عدد صحیح مختلط ارائه شده است. در مدلسازی های ارائه شده در این تحقیق برخلاف کار سایر محققین امکان تغییر سیستم حمل و نقل در طی مسیر برای کالاها وجود دارد. این ویژگی سبب می شود که در هنگام وجود پنجره های زمانی بین گره های تقاضا، مدل در انتخاب سیستم های حمل و نقل، بهتر عمل کرده و از سطح هزینه های شبکه کاسته شود. مدل های ارائه شده در این تحقیق همچنین از قابلیت حداقل کردن تغییرات در سیستم حمل و نقل برخوردارند. این ویژگی نیز سبب افزایش کارایی مدل در جا‏به‏جایی کالا‏های شکستنی و فاسدشدنی(که لزوما نیاز به حفاظت بیشتری دارند) می‏شود. به منظور اعتبارسنجی و نشان دادن کارایی مدل ها در قیاس با مدلسازی های ارائه شده توسط سایر محققین از یک روش تحلیل حساسیت استفاده شده است. در ادامه از یک مجموعه مثال های عددی تغییر یافته در اندازه های کوچک، متوسط و بزرگ به منظور ارزیابی عملکرد مدل های ارائه شده بهره گرفته شده است. پس از حل دقیق، هر یک از این مثال ها به کمک روش فراابتکاری رقابت استعماری نیز حل و ارزیابی می شوند. نتایج حاصل از مقایسات نشان دهنده ی کارایی روش فراابتکاری پیشنهاد شده است.