محیط های شهری در سال های اخیر به صورت چشم گیری تغییر کرده و توسعه یافته اند. آن ها در روند این توسعه و تغییرات شتاب زده با مسائل متعددی مواجه اند. یکی از مهم ترین این مسائل، یکسانی و یکنواختی فرم شهرهاست. این مسئله موجب از بین رفتن ویژگی های منحصربفرد شهرها شده و تداوم و پایداری هویت کالبدی شهرها را به مخاطره می اندازد. از آن جایی که هویت کالبدی شهرها، به کمک عناصر شهری شکل می گیرد؛ کمبود بناهایی با کارکرد نشانه_به عنوان یکی از عناصر شهری_ نیز در خدشه دار شدن هویت کالبدی موثرند. بنابراین به نظر می رسد که می توان به کمک نشانه های شهری، خوانایی فضاهای شهری را بهبود بخشید و موجبات تدوام هویت کالبدی آن ها را فراهم کرد. از این رو هدف پژوهش حاضر، دستیابی به معیارهای موثر بر نشانه شدن عناصر در فضاهای شهری و متعاقباً ارائه رهنمودهایی برای طراحی یک «نشانه ی شهری» است. این پژوهش به منظور دستیابی به این هدف، به دو بخش عمده تقسیم شده است. بخش اول شامل تعریف «نشانه ی شهری» و تدوین معیارهای کالبدی موثر بر نشانه شدن عناصر و معیارهای موثر بر معنادار شدن نشانه-ها در فضای شهری است. این بخش از طریق مطالعات اسنادی و تحلیل استدلالی و منطقی اطلاعات به دست آمده انجام شده است. بخش دوم پژوهش، شامل تدقیق معیارهای به دست آمده در بخش پیش بوسیله ی پیمایش های میدانی بوده است. یافته های این پژوهش نشان داد که معیارهای کالبدی موثر بر نشانه شدن عناصر به 3 دسته کلی و معیارهای موثر بر معنادار شدن نشانه در فضای شهری به 2 دسته کلی قابل تقسیم هستند. در مرحله ی آخر، با استفاده از نتایج و یافته های به دست آمده از مطالعات نظری و میدانی، رهنمودهایی برای طراحی یک بنای عمومی به عنوان نشانه ی شهری پیشنهاد شده است. این پژوهش در 5 فصل تدوین شده است. فصل اول به توضیح کلیات پژوهش پرداخته است. در فصل دوم چارچوب نظری پژوهش تدوین شده و تعریفی کاربردی از واژه ی «نشانه ی شهری» ارائه شده است. فصل سوم بر پیمایش های میدانی و دستیابی به معیارهای موثر بر نشانه شدن عناصر تمرکز دارد. در فصل چهارم رهنمودهایی برای طراحی یک «نشانه ی شهری» ارائه شده است. فصل آخر از رساله ی حاضر به طراحی پردیس سینمایی شهر ساری به عنوان نمونه ای از یک مجموعه ی فرهنگی با تکیه و توجه به نشانه شدن در فضای شهر پرداخته است.

در اینکه در حیوانات هم احساس درد وجود دارد، شکی نیست و اخیراً گامهای بلندی برای تشخیص و درمان درد در حیوانات برداشته شده است. از آنجایی که دانش مدیریت و کنترل درد در پرندگان، علمی نوپاست، انجام مطالعات در این زمینه بسیار لازم و ضروری به نظر می رسد. از طرفی انتخاب نوع داروی ضددرد و دوزهای مناسب آن برای گونه های مختلف، بسیار متفاوت است. یکی از قویترین انواع ضددردها داروهای مخدر هستند و تاکنون انواع مختلفی از آنها ساخته شده که استفاده از آنها در پزشکی و دامپزشکی دامنه وسیعی دارد. علاوه بر این به دلیل تفاوت هایی که از نظر بالینی و تابلوی خونی پرندگان نسبت به پستانداران وجود دارد و از یک طرف با توجه به مصرف بالای این داروها به عنوان ضددرد و از طرف دیگر فقدان اطلاعات کافی در مورد اثرات آنها در پرندگان، در این مطالعه اثرات بـالینی و هماتولوژیـک تزریق عضلانی سه داروی مخدر ترامادول، متادون و پتـیدین در کبوتر مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه بر روی تعداد 64 قطعه کبوتر بالغ از هر دو جنس انجام شد. کبوترها به 4 گروه مساوی تقسیم شده، در گروه اول ترامادول ( 4mg/kg )، در گروه دوم متادون ( 5mg/kg )، در گروه سوم پتدین (20mg/kg ) و در گروه چهارم (گروه شاهد) سرم فیزیولوژی استریل به صورت عضلانی تزریق گردید. قبل از تزریق و متعاقب آن در زمانهای 30، 60 و180 دقیقه پس از تزریق تعداد ضربان قلب و دمای کلوآکی اندازه گیری شد و به همراه علائم بالینی مشاهده شده و همچنین میزان پاسخ به تست درد ثبت شد. در هریک زمان های مذکور و در هر گروه، از 4 کبوتر خونگیری و فاکتورهای خونی شامل هماتوکریت، تعداد تام گلبولهای قرمز، مقدار هموگلوبین، تعداد تام گلبولهای سفید، نسبت هتروفیل به لنفوسیت، پروتئین تام، آلبومین، گلوبولین، نسبت آلبومین به گلوبولین، میزان قند خون، کورتیزول و آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز، اندازه گیری شد، و داده ها مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. یافته های بالینی مرتبط با اثرات ضددردی این داروها درجات مختلفی از بیدردی و سرکوب استرس را در کبوترها نشان داد، ولی در مجموع و با توجه به یافته های بالینی و آزمایشگاهی، به نظر می رسد در کبوتر اثرات ضددردی و آرام بخشی داروی متادون نسبت به دو داروی دیگر بهتر بوده و می توان متادون را بعنوان یک ضددرد مناسب و موثر در کبوتر و شاید در سایر پرندگان پیشنهاد کرد.