شناسایی خرابی در سازه ها از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا عدم توجه به بروز آسیبهای محلی در سازه سبب کاهش عمر عملیاتی آن و دربرخی موارد تخریب کلی سازه می گردد. درطول سالهای گذشته توجه زیادی به موضوع شناسایی خرابی در سازه ها معطوف گشته و روشهای زیادی نیز برای دستیابی به این هدف معرفی شده اند.در حالت کلی روشهای شناسایی خرابی در سازه ها به دو دسته روشهای مخرب و غیرمخرب دسته بندی می شوند. روشهای مخرب به علت هزینه بالا ونیز نیاز آنها به خارج کردن سازه از حالت سرویس دهی، کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. اما ارائه یک روش غیر مخرب کارا که توانایی تعیین موقعیت و شدت خرابی در سازه ها را داشته باشد همواره از دغدغه های اصلی محققین بوده است. اساس بسیاری از روشهای عیب یابی در سازه ها مبتنی بر مشاهده میزان تغییرات در پاسخ های سازه ای است زیرا بروز خرابی موجب کاهش سختی و گاها جرم سازه و در نتیجه تغییر در پاسخ های استاتیکی و دینامیکی سازه ای می شود. در این مطالعه تعدادی از شاخصه هایی که تا به امروزجهت شناسایی خرابی در سازه ها ارائه شده اند، از جمله شاخص انرژی کرنشی مودال و شاخص انرژی کرنشی استاتیکی معرفی و کارائی آنها با مثال های عددی مقایسه گردیده اند. در تعریف این شاخص ها از مشخصه های استاتیکی سازه مانند تغییر مکانهای گره ای و مشخصه های دینامیکی مانند فرکانسهای طبیعی و شکل های مودی استفاده شده است. همچنین با توجه به نقاط ضعف و قوت شاخص های موجود، سه شاخص عیب یابی جدید موسوم به شاخص انرژی کرنشی مبتنی بر نرمی، شاخص تغییرات کرنش مبتنی بر نرمی و شاخص نرمی توسعه یافته جهت شناسایی و تعیین موقعیت خرابی های چندگانه در سازه ها معرفی گشته و کارایی آنها ازطریق پنج مثال،که درطول مطالعه معرفی شده اند، بررسی شده است. سرعت بالاتر در تشخیص آسیب های سازه ای با حجم محاسباتی کمتراز مزایای روشهای پیشنهادی می باشد. جهت نشان دادن بازدهی بالا و کارایی روشهای معرفی شده، مقایسه ای کلی بین عمکلرد شاخص های عیب یابی موجود و شاخص های پیشنهادی صورت گرفته است. درانتها نیز نتایج، بادرنظر گرفتن اثرات اغتشاش اندازه گیری مورد بررسی مطالعه قرار گرفته اند.