افراد دارای معلولیت واقعیتی انکارناپذیر در جمعیت هر جامعه هستند. امروزه شاهدیم که در بسیاری از زمینه ها کنار گذاشتن و به حاشیه راندن افراد دارای معلولیت تعجب برانگیز نبوده و به نحو بسیار گسترده ای صورت می گیرد. افراد دارای معلولیت به سبب معلولیتی که دارند در تعاملات اجتماعی با سایر افراد جامعه برخوردهای خاصی را می بینند که نتیجه این تعاملات و برخوردها باعث شکل گیری یک پنداشت و نگرش منفی نسبت به خود در معلولین شده و همچنین به محرومیت از فرصت ها و منابعی که در فرهنگ مسلط است می انجامد. یکی از مسائل مربوط به معلولین نگرش معلولین نسبت به روابط افراد جامعه با معلولین است. نگرش افراد معلول نسبت به تعاملات اجتماعی نقش بسیار مهمی در رفتار آن ها در جامعه دارد. نگرش نسبت به تعامل اجتمعی، اثر شناختی و عاطفی به جای گذاشته تجربه معلولین از تعامل اجتماعی است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که مورد پذیرش جامعه واقع شدن باعث می شود تا نگرش به تعاملات اجتماعی بهبود یابد و از طرفی دیگر هر چقدر احساس خود خوارشدگی در فرد بیشتر شود نگرش فرد نسبت به تعاملات اجتماعی منفی تر می شود.