تحقیقات صورت گرفته در دهه های گذشته نشان می دهد که شرایط آب و هوایی اثر مهمی بر عملکرد روسازی های آسفالتی دارد. عوامل محیطی بیرونی مانند بارش، دما، سیکل های ذوب و یخ و سطح آب زیرزمینی بر روی تمام خرابی های روسازی تاثیر می گذارند. با پیدایش ابزارهای محاسبه سریع، توجه به این اثرات که در گذشته به دلیل طولانی بودن محاسبات و نبود ابزارهای مناسب برای تحلیل و طراحی، نادیده گرفته می شد، بیشتر شد. به همین جهت، راهنمای جدید طراحی تجربی- تحلیلی روسازی (اشتو 2004) اثر شرایط آب و هوایی را بر روی عملکرد روسازی به تفضیل بررسی کرده است. این راهنما، از طریق نرم افزار طراحی روسازی خود به نام mepdg، داده های آب وهوایی محل پروژه را به عنوان یک داده اساسی ورودی دریافت می کند. برای این منظور در این پایان نامه به کدنویسی مورد نیاز پرداخته، تا با گرفتن فایل خام آب و هوایی هر شهر و دادن آن به برنامه نوشته شده، فایل مورد نیاز نرم افزار mepdg بدست آید. بر این اساس، تحلیل های بسیاری صورت پذیرفت و اثر شرایط متفاوت آب و هوایی بررسی گردید و در این رابطه تحلیل حساسیت صورت پذیرفت. همزمان در بازه تقریبا یکساله توسط دستگاه lwd مدول خاک بستر برای سایت مورد نظر اندازه گیری گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که روسازی در مناطق آب و هوایی مختلف عملکرد یکسانی ندارد. البته مدل پیش بینی با نتایج حاصله از خروجی نرم افزار و داده های بدست آمده از محل تقریبا همخوانی خوبی داشته و این مدل برای شهر تهران قابل قبول است.