با پیشرفت تکنولوژی و در پی آن تاثیرات مخرب زیست محیطی، جنبشی به عنوان جنبش توسعه پایدار در معماری با هدف حفاظت از زیست محیط شکل گرفت. که در واقع با روند معماری بومی ما همساز بود. طبق اعتقاد این جنبش جامعه ای پایدار است که معماری آن پایدار باشد. بازار یکی از اصلی ترین و اساسی ترین عناصر معمارانه و شهر سازانه یک شهر به حساب می آمده، زیرا نه تنها استخوان بندی شهر را تشکیل می داده، بلکه سازنده ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه بوده و هست. بنابرین نگرشی دوباره در شکلگیری و طراحی بازارها با رویکردی بر توسعه پایدار ضروری می نماید

بدون شک اجرای پروژه های آبخیزداری یکی از فعالیت های عمده و زیربنایی کشور می باشد که به مدیریت جامع منابع آب و خاک و پوشش گیاهی در راستای بهره برداری بهینه و حفظ سرمایه اصلی کمک می نماید. ارزیابی پروژه های آبخیزداری به منظور تجزیه و تحلیل عملکرد اقدامات و تدوین راهکارهای اساسی از ضروریات است. در این تحقیق ارزیابی کمی و کیفی اقدامات آبخیزداری در بخشی ازحوزه آبخیز زاینده رود با مساحت23020 هکتار صورت پذیرفته است. همچنین به مسائل مربوط به مشارکت افراد منطقه در طرح های آبخیزداری پرداخته شده است. به منظور ارزیابی کمی از آزمون رگرسیون خطی و همبستگی استفاده گردیده است. نتایج نشان داد که با وجود افزایش10% مقدار بارندگی در دوره بعد از اجرا نسبت به قبل از اجرا، مقدار دبی جریان و دبی رسوب در دوره حین اجرا به ترتیب 30% و 35% و بعد از اجرا 60% و 91% نسبت به قبل از اجرا کاهش یافتند. ارزیابی کیفی در منطقه مورد مطالعه نیز از طریق پرسشنامه و استفاده از آزمون کای اسکوئر و همبستگی اسپیرمن انجام شد. ارزیابی کیفی اقدامات آبخیزداری از طریق پرسشنامه، نمایانگر افزایش متوسط بهره وری زمین، افزایش متوسط مقدار آب، کاهش زیاد رسوب و جریان های سیلابی، افزایش کم تا متوسط اشتغال و درآمد ساکنان، افزایش مهاجرت از بیرون به روستاهای حوزه، کاهش مهاجرت از روستاهای حوزه به بیرون می باشد. نتایج کاربرد آزمون کای اسکوئر نیز نشان می دهد اقدامات آبخیزداری انجام شده بر افزایش بهره-وری زمین، افزایش آب، کاهش رسوب و جریان های سیلابی، افزایش اشتغال و درآمد ساکنان، افزایش مهاجرت از بیرون به روستاهای حوزه، کاهش مهاجرت از روستاهای حوزه به بیرون موثر بوده است. همچنین نتایج نشان داد که بین متغیرهای آگاهی نسبت به طرح ها، میزان رضایتمندی از طرح ها، شغل، میزان مشارکت خواستن از پاسخگویان با متغیر میزان مشارکت پاسخگویان در طرح های آبخیزداری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بطور کلی نتایج کاربرد روش های ارزیابی کمی و کیفی یکدیگر را تصدیق نموده و دلالت بر عملکرد مثبت اقدامات آبخیزداری در کنترل رواناب و رسوب در حوزه آبخیز مورد مطالعه دارند.

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی به صورت قبل و بعد می باشد که در سال 1377 به منظور تعیین تاثیر برنامه مشاوره با مادران بر رفتارهای بهداشتی دختران در دوران قاعدگی در شهرستان ارسنجان انجام شده است . نمونه های این پژوهش 47 دختر سنین راهنمایی و مادران آنها بودند که به طور تصادفی انتخاب شدند. در مرحله قبل از مداخله از طریق پیش آزمون میزان رفتارهای بهداشتی اندازه گیری شد. براساس داده های به دست آمده برنامه مشاوره با مادران طرح ریزی و طی 8 تا 12 جلسه اجرا گردید، سپس بعد از مدت 2 ماه رفتارهای بهداشتی دختران بوسیله پس آزمون مجددا اندازه گیری و با مرحله قبل مقایسه گردید. ابزار مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه و یک چک لیست بوده که پرسشنامه شامل سوالاتی پیرامون مشخصات دموگرافیک دختران، ارزیابی کیفیت برقراری ارتباط از دید مادر و دختر و سنجش عملکرد مادران در حمایت از رفتارهای بهداشتی دختران و محتوای چک لیست نیز درباره رفتارهای بهداشتی دوران قاعدگی دختران بوده است . نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که میزان رفتارهای بهداشتی دختران قبل از برنامه مشاوره 13/12 بوده است که پس از برنامه مشاوره به 39/48 افزایش یافته است و آزمون آماری تی مزدوج تفاوت موجود را معنی دار نشان می دهد (p<0/000) به این ترتیب فرضیه پژوهش مبنی بر موثر بودن برنامه مشاور با مادران بر رفتارهای بهداشتی دختران پذیرفته شده و با توجه به نتایج فوق پژوهشگر بکارگیری برنامه مشاوره را به عنوان یک روش مهم و اساسی برای اصلاح رفتارهای بهداشتی پیشنهاد می کند.