چکیده تعداد افراد که دچار آسیب دیدگی نخاعی می شوند روز به روز در حال افزایش هستند. از مهمترین علل بروز این بیماری، ضربه های وارده به ستون مهره ها، شکستگی ها، در¬رفتگی ها و بعضی از بیماری¬ها می باشند که انواع ضایعات نخاعی را به وجود می آورند. هدف کلی این پژوهش بررسی میزان اثر¬بخشی یک دوره تمرینات ترکیبی منتخب بر بهبود عملکرد ریوی و برخی فاکتور¬های فیزیولوژیکی در آسیب دیدگان نخاعی بود. تعداد 17 آسیب دیده نخاعی (13 مرد و4 زن) در گروه تجربی (سن 65/12±76/36 سال و قد06/8±02/168 سانتی متر) برای مدت 10 هفته در تمرینات ویلچر¬رانی و تمرینات مقاومتی شرکت داشتند، تعداد 15 آسیب دیده نخاعی نیز (12 مرد و3 زن) درگروه کنترل (سن 54/12±06/36 سال و قد 37/9±56/170 سانتی متر) قرار گرفتند. افراد شرکت¬کننده دارای آسیب از ناحیه گردن، سینه و کمر بودند. متغیر های مورد اندازه¬گیری شامل حجم بازدم اجباری در یک ثانیه و ظرفیت حیاتی اجباری با استفاده از اسپیرومتر، حداکثر اکسیژن مصرفی با استفاده از آزمون 12 دقیقه ویلچررانی کوپر و درصد چربی زیر پوستی با استفاده از کالیپر اندازه¬گیری شدند. روش آماری مورد استفاده تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار spssبود. نتایج تحقیق نشان داد که در متغیرهای حجم بازدم اجباری در یک ثانیه (068/0(p=، درصد چربی زیر¬پوستی (062/0p=) و حداکثر اکسیژن مصرفی (310/0p=) تفاوت معنی¬داری بین گروه ها وجود ندارد (05/0=α). بطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که یک دوره تمرینات ترکیبی منتخب صرفاً موجب افزایش در ظرفیت حیاتی اجباری (008/0p=) در افراد مبتلا به آسیب دیدگی نخاعی شده است و در سایر متغیرها تاثیرمعنی¬داری نداشته است. واژه های کلیدی:آسیب نخاعی، تمرینات ترکیبی منتخب، عملکرد ریوی و فاکتور¬های فیزیولوژیکی