هیچ سازمانی ایزوله نیست، به تنهایی نمی¬تواند کار کند و به اهداف خود دست یابد. باید مدام دانش و تجربیات خود را با سازمان-های دیگر به اشتراک گذارد تا بتواند به حیات خود و رقابت ادامه دهد. سازمان¬ها در طی این فرایند انتقال دانش می¬توانند عملکرد خود را بهبود بخشند. اما انتقال دانش فقط جنبه¬ی مثبت بهبود عملکرد را به همراه ندارد بلکه همواره یک سری ریسک¬هایی را با خود به دنبال دارد. ریسک¬هایی مانند از دست رفتن مزیت رقابتی برای شرکت¬ها، جایگزین شدن محصول و غیره. این که چگونه می¬توان این ریسک¬ها را شناسایی کرد، سنجید و راه¬حل¬هایی جهت کاهش این ریسک ارائه داد، بحث محوری این پژوهش را تشکیل می¬دهد. در این راستا ابتدا با مطالعه ادبیات موضوع، شاخص¬های مهم ریسک¬های انتقال دانش شناسایی شده و در قالب مدل مفهومی پژوهش یک دسته¬بندی از این شاخص¬ها ارائه گردیده است و در اختیار مدیران ارشد شرکت¬های تولیدی مستقر در استان قزوین قرار گرفت. آنان شرکتی که بیشترین همکاری را با آن داشته¬ را در نظرگرفته و وضعیت ریسک¬های خود را از لحاظ انتقال دانش در هریک از شاخص¬ها در قالب طیف لیکرت بیان کردند. با تحلیل 243 پرسشنامه جمع¬آوری¬ شده به¬کمک نرم¬افزار amos مشخص گردید که تمامی روابط بین متغیرها و عامل¬های زیربنایی مدل معنادار بوده و شاخص¬های برازش نیز در سطح نسبتاً مطلوب قرار دارد. بر همین اساس راه¬کارهایی برای کاهش این ریسک¬ها در جامعه مورد مطالعه ارائه شده است.