بعد از گذشت سه دهه از تاسیس دولت اسراییل و حل شدن مسئله موجودیت و بقای این کشور، همبستگی و یک پارچگی که در میان همه گروهها در اسراییل به وجود آمده بود تبدیل به شکاف های عمده هویتی، دینی و نژادی، و فکری شد. این شکاف ها همراه با رشد مصرف گرایی از نوع آمریکایی و تبعات ناشی از بی ثباتی ایدئولوژی ها در عصر جهانی شدن، به تضعیف و بحران مشروعیت ایدئولوژی صهیونیسم و ظهور جریان های نوین در درون آن انجامید که یکی از مهمترین آنها جریان پساصهیونیسم می باشد. ما در این پژوهش خویش بر آنیم که بدانیم «ارکان پساصهیونیسم کدامند و این جنبش چه نسبتی با کسری مشروعیت سیاسی رژیم اسراییل دارد؟ به عبارت دیگر آیا می توان بین میزان مشروعیت سیاسی و ظهور و تعمیق پساصهیونیسم از همبستگی قابل دفاع و موثری سخن گفت؟» و در پاسخ به سوال خویش این فرضیه را مطرح کرده ایم که پساصهیونیسم با مواد گوناگونی از قبیل ضریب مدنیت (مدنی شدن جامعه اسراییل)، موقعیت منطقه ای و جامعه شناسی سیاسی اسراییل ارتباط دارد. اما پیدایش و پدیداری پساصهیونیسم،بیش از هر عاملی متاثر از میزان و عمق مشروعیت سیاسی حکومت اسراییل است به طوری که می توان گفت همسو با افول مشروعیت سیاسی صهیونیسم، امواج پساصهیونیستی شدت می-گیرد. واژگان کلیدی: اسراییل، صهیونیسم، پساصهیونیسم، مشروعیت، بحران مشروعیت.