پژوهش حاضر به بررسی تأثیر مدارا بارویکرد اسلامی برکاهش میل به طلاق وبهبود رابطه صمیمانه ی زنان متقاضی طلاق شهرستان خدابنده پرداخته است. روش این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه می باشد.در این پژوهش با استفاده از نمونه گیری در دسترس ازکلیه زنان متقاضی طلاق که توسط دادگستری شهرستان خدابنده به مرکز اورژانس اجتماعی این شهر ارجاع داده شده بودند، 30 نفر از زنان به عنوان نمونه انتخاب و با استفاده از روش جایگزینی تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار داده شدند.گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 120 دقیقه ای در جلسات آموزش مدارا بارویکرد اسلامی شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه صمیمیت زناشویی اولیا و پرسشنامه گرایش به طلاق روزولت وهمکاران بود.داده های بدست آمده با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیری تحلیل شدند .نتایج نشان دادند آموزش مدارا با رویکرد اسلامی بر کاهش میل به طلاق وافزایش صمیمیت زناشویی زنان متقاضی طلاق وافزایش صمیمیت عاطفی،عقلانی، ارتباطی،اجتماعی-تفریحی،مذهبی،روانشناختی وکلی موثر بوده است ( 5 /0 >p). کلید واژگان : میل به طلاق ،صمیمیت زناشویی ، مدارا بارویکرد اسلامی