در عصر حاضر به طور فزاینده ای بر ارزش آب به عنوان یک عنصر گرانبها و کمیاب افزوده می شود. در این میان حیات اقتصادی بسیاری از روستاهای کشور به بخش کشاورزی وابسته است، کمبود آب و عدم مدیریت بهینه آن به عنوان نهاده اصلی بخش کشاورزی می تواند به صورت چالشی اساسی بر سر راه تحقق کشاورزی پایدار به عدم امنیت غذایی به عنوان پایه رفاه اجتماعی و ناکامی در دست یابی به توسعه پایدار روستایی منجر شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش مدیریت منابع آب کشاورزی در توسعه پایدار روستایی در دهستان دزلی شهرستان سروآباد انجام گرفته است. نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد و گردآوری اطلاعات از طریق دو روش کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. قلمرو مکانی تحقیق دهستان دزلی است که دارای 8 روستا می باشد که طبق سرشماری عمومی کشاورزی سال 1382، دارای 685 خانوار بهره بردار کشاورز بوده است که از طریق فرمول کوکران 170 خانوار به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و توزیع فراوانی) و آمار استنباطی (t تک نمونه ای و دو نمونه ای، آزمون رتبه ای کندال، همبستگی اسپیرمن و آزمون تحلیل مسیر) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین نظام موجود (سنتی) مدیریت منابع آب و میزان اتلاف آب در اراضی کشاورزی منطقه مورد مطالعه رابطه معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد که مدیریت بهینه (نوین) منابع آب کشاورزی رابطه معنادار و مثبتی با افزایش راندمان و بازدهی تولید در زمین های کشاورزی و باغات منطقه مورد مطالعه دارد.