چکیده: این تحقیق با هدف کلی بررسی دیدگاه انسان¬شناسی ژان فرانسوا لیوتار و استلزامات تربیتی آن [بویژه] در زمینه نقش معلم و فراگیر و رابطه معلم و دانش آموز در فرایند یاددهی – یادگیری شکل گرفته است. روش تحقیق کیفی بوده و برای دستیابی به جواب سئوالات از روش تحلیلی - استنتاجی استفاده شده است.جامعه تحلیلی مورد مطالعه کتاب ها و مقالات لیوتار در زمینه دیدگاه های انسان شناسانه وی و همینطور ددیدگاه های وی در زمینه نقش معلم و فراگیر در فرایند یاددهی – یاادگیری و همینطور دیدگاه های دیگر اندیشمندانی که در زمینه دیدگاه های انسان شناسانه لیوتار به بحث و بررسی پرداخته اند بوده است .نمونه گیری هدفمند و متمرکز بر مولفه های پژوهش یعنی بررسی دیدگاه لیوتار در زمینه نقش معلم ، نقش دانش آموز و رابطه معلم و دانش آموز در فرایند یادگیری است .روش تجزیه و تحلیل به این صورت بود که یافته ها به طور مستمر دسته بندی و نهایتا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .یافته های حاصله حاکی از این است که لیوتار انسان و عقل توانمند انسانی مدرنیسم را رد کرده و معتقد است که انسان به عنوان موجودی اجتماعی در شبکه¬ی پیچیده ارتباطی و قواعد بازی¬های زبانی است عاملیت و تاثیر گذار است یعنی ضمن تاثیر¬گذاری, تاثیر¬پذیر است از دیدگاه لیوتار بشر خودمختار و عاقل با ماهیت واحد و ثابت نیست، بلکه بازیگری است که بر اساس نقشهایی که در بازیهای زبانی متکثر به عهده می¬گیرد، هویت¬های متکثر می¬یابد..بر اساس دیدگاه لیوتار نقش معلم در فرایند یاددهی – یادگیری نقش رهایی¬بخش, نقاد و نقدپذیر است, وی جزئی از کلاس بوده و به دنبال کنترل و مهار فراگیران نیست. نقش فراگیر در فرایند یاددهی- یادگیری نقش فعال است و رابطه معلم و فراگیر در فرایند یاددهی – یادگیری رابطه تعاملی است که معلم همواره لازم است زمینه را بروز حداکثر خلاقیت¬ها و تفکر انتقادی دانش آموزان فراهم نماید . و فرایند یاددهی و یادگیری فراگیران با ارج نهادن به تفاوت¬ها و پذیرش محدودیت¬های افراد، و ارائه شیوه¬های یاددهی متنوع و با توجه به ظرفیت تک¬تک فراگیران به رشد و کمال می رسد . واژگان کلیدی: لیوتار، انسان¬شناسی، دلالت¬های تربیتی، یاددهیـ یادگیری، فراگیر، مربی (معلم)